Speeltuin

Een paar weken geleden kwam de ANWB in het nieuws met een test van de veiligheid in diverse speelplaatsen/-tuinen in ons land. Daaruit bleek dat het in veel van deze voor kinderen aantrekkelijke gebieden helemaal niet zo veilig was. Weinig of geen afscheiding tussen de speeltuin en de openbare weg, onveilige speeltoestellen en een harde ondergrond zijn slechts een paar van de genoemde 'mankementen'.
Als er zich iets voordoet ligt het altijd aan het speeltoestel en niet aan het kind in kwestie, terwijl ieder weldenkend mens weet dat 95% van de ongelukken voorafgegaan wordt door de zin: "Kijk eens wat ik kan !"
Misschien dat de ANWB daar ook eens naar kan kijken.

Bronox

Blogger had niet zoveel zin, dus krijgt U vandaag het logje van eergisteren.

Doe-het-zelvers kennen de naam misschien wel. Het valt onder dezelfde categorie als WD-40. Het reinigt, smeert en voorkomt roest. Misschien denkt U: "Waar gaat dit verhaal naar toe?"
Dat zal ik vertellen. Zoals bekend mag zijn hebben wij veel problemen gehad moet onze hometrainer. Problemen met vervoer en problemen met de reaparatie. Daarom had ik gisteren een afspraak om met het apparaat bij de leverancier langs te komen. In alle vroegte een aanhangwagen gehuurd en daarna met maximaal 80 km/u naar Arnhem. Daar aangekomen heb ik even gedemonstreerd wat het probleem was en het grote demonteren (door 2 man) kon beginnen. Ondertussen had ik al koffie op en had ik de winkel al een paar keer doorkruist. Ik wilde net aan m'n tweede kopje koffie beginnen toen mij werd gevraagd of ik even wilde testrijden. Vol goede moed heb ik dat gedaan en wat bleek...het probleem was opgelost. Hoera !
Nadat alle onderdelen weer terug op de hometrainer zaten kon de reis naar huis weer worden ingezet.
Ondertussen hebben mijn vrouw en ik alweer wat kilometers afgelegd. En dat alles zonder gekraak.
Het probleem: de hometrainer moest gewoon gesmeerd worden ! En daar hebben ze bijna 4 maanden over gedaan om daar achter te komen. Ik heb in ieder geval wel een busje met smeermiddel (Bronox) meegenomen. Uiteraard zonder te betalen.

Stoute Auntie Beeb

Wij kijken hier thuis regelmatig naar uitzendingen van de BBC. En zo nu en dan krijg je dan ook stukjes voorgeschoteld van nieuwe programma's. Zo keken (en vanaf december kijken) we naar de nieuwe serie van 'Doctor Who' en werden we geattendeerd op 'Torchwood', een spin-off. Alleen...de serie zou uitgezonden gaan worden door BBC Three. En nu is het vervelende dat deze zender niet bij ons in het reguliere kabelpakket is opgenomen. Heel erg jammer.
Misschien kun je je voorstellen hoe blij wij waren dat de serie op internet werd aangeboden. Snel downloaden en converteren naar DVD. En ik kan je zeggen, het was genieten. De combinatie van scf-fi en lichte komedie doet het bij ons altijd wel goed.
Nu maar hopen dat de afleveringen via internet blijven binnenkomen. We hebben pas de eerste 2 afleveringen gezien en we zijn nu al verslaafd.

Internet

Hoe groot is de kans dat, als je een nieuw kabelmodem installeert, het netwerk plat komt te liggen. Dit overkwam mij gisterenavond. Na een hele dag hard werken dacht ik bij mezelf: "Kom, laat ik het nieuwe modem maar eens even installeren.". Allereerst de installatie-handleiding grondig bestudeerd en daarna aan de slag. Alles bij elkaar was ik binnen 10 minuten klaar. Even opnieuw opgestart en...geen internet? Nog een keer de handleiding doorgenomen om te zien of ik niet iets fout had gedaan, maar jammer genoeg kon ik niks vinden. Het was ook al te laat om de helpdesk te bellen, dus heb ik het maar zo gelaten. Morgen weer een dag, dacht ik. Dus vandaag met frisse moed alles nog eens nagelopen, maar ik kon geen fout ontdekken. Op het moment dat ik de helpdesk wil bellen bedenk ik me dat er misschien wel eens een storing zou kunnen zou. Ik kijk op teletekst en wat denk je...storing. Er zat niets anders op dan te wachten.

Update: Het nieuwe modem wordt niet herkend door het netwerk. Dat kan nog wel even duren, dus heb ik het oude modem maar weer aangesloten.

Dubbelop

Sinds jaar en dag krijgen wij elke week een plaatselijk krantje in de bus met daarin relevante en irrelevante informatie over wat er in de gemeente gebeurd. Daarnaast is er nog een tweewekelijks blaadje waarin eigenlijk hetzelfde staat. Dat is allemaal niet zo heel erg, want dat tweede blaadjes verdwijnt meestal ongelezen in de oud papier-doos. Wat ik wel erg vind is dat ze voor dat tweede blaadje elk jaar een donateursactie houden. Of wij maar mee willen betalen aan een blaadje waarvan de voornaamste inhoud in het wekelijkse huis-aan-huisblad staat. Ik zit niet te wachten op goed bedoelde redactionele stukjes over de plaatselijke bakker of ander geneuzel. En als ik dat dan zo nodig wil lezen, kan ik natuurlijk altijd op internet terecht. Alleen jammer dat dit al een paar maanden niet meer werkt.
Misschien zou het allemaal veel beter zijn als beide krantjes samen zouden werken. Scheelt in ieder geval weer een hoop oud papier.

Hij gaat, hij gaat

Zoals gisteren te lezen was, is de hometrainer dus niet naar behoren gerepareerd. Ik heb de leverancier gebeld en ze willen toch nog een keer proberen het probleem te verhelpen. De andere twee opties, geld terug of een vervangende hometrainer, blijven nu nog even in de kast.
Het probleem is dus dat ik met dat kreng naar Arnhem toe moet en omdat het niet mogelijk is om 'em in de auto te proppen, moet ik een aanhanger gaan regelen. Het rijden met een aanhanger is voor mij geen probleem, dat heb ik vaak genoeg gedaan, maar de huur van zo'n ding is altijd lastig, omdat ik geen zgn. BE-rijbewijs heb. Gelukkig ken ik iemand die dat wel heeft (en nog nooit met een aanhanger gereden heeft), dus die gaat ingeschakeld worden voor deze actie.
Straks even bellen voor een afspraak. Kost me toch weer een dag. Zucht.

Conditie

Ik ben heel blij dat (KRAAK ) de hometrainer eindelijk (KRAAK) weer terug is. Nu kan ik weer (KRAAK) beginnen met het op peil (KRAAK) brengen van mijn conditie (KRAAK). Misschien denkt U: "Wat kraakt Peer toch allemaal!". Dat zal ik even uitleggen.

Toen de hometrainer gisteren werd afgeleverd was ik zo blij als een kind. Maar ergens had ik er toch niet zoveel vertrouwen in dat de leverancier er iets aan had gedaan. En vanochtend bleek dit vermoeden waar te worden. Ik was nog geen minuut aan de gang en het gekraak begon al. Na bijna 3 maanden weg te zijn geweest, is er niks veranderd. Ik ben boos, heel boos.

Vandaag ga ik eens kijken wat mijn rechten in dit geval zijn, want dit pik ik niet.
Mocht U nog op zoek zijn naar een goedkope fiets of niet te duur fitnessapparaat, maar wilt U geen service dan kan ik U mijn leverancier van harte aanraden.

Hij komt, hij komt...

Denk nu niet dat ik het over de goed heiligman heb, want die komt pas op 18 novemer in Middelburg aan. Nee, ik heb het over 'de fiets' !
Gisterenochtend werd ik gebeld met de vraag of ik morgen (vandaag dus) thuis zou zijn, omdat de hometrainer dan bezorgd zou gaan worden. Volmondig heb ik hier JA op geantwoord en nu zit ik dus vol verwachting te wachten op de meneer/mevrouw die met de vrachtwagen de straat in komt om het apparaat aan mij te overhandigen.
Ik moet stoppen, want ik geloof dat ik een vrachtwagen hoor.

Update:
14.30 uur : Hij is terug !

Speelplezier

Zo, de chocoladehagelslag is op en dankzij levensgevaarlijk knip- en snijwerk heeft de pop nu armpjes. Ik kan bijna niet wachten tot ik vanavond met mijn nieuwe pop kan gaan spelen.
Gauw nog even op het boodschappenbriefje schrijven dat we nieuwe hagelslag nodig hebben.

Graag gedaan

Hele volksstammen mogen graag hagelslag op hun brood eten. Ook Super de Boer weet dat. Wat doe je dan als grote supermarktketen om te zorgen dat jouw hagelslag beter verkocht wordt dan die van bijvoorbeeld De Ruyter? Je maakt de verpakking aantrekkelijk voor kinderen, want iedereen weet dat kinderen tegenwoordig min of meer bepalen wat er in de boodschappentrolley gelegd wordt. Ook Super de Boer weet dat. Dus heeft een stel knappe koppen zich op het hoofdkantoor van Super de Boer zich over dit fenemeen gebogen en kwam (volgens henzelf) met een zeer aantrekkelijke verpakking. Op deze verpakking zien we een afbeelding van een androgyne 'persoon'. Om duidelijk te maken wat Super de Boer hiermee wil, hebben ze op de achterkant van de verpakking de volgende tekst laten drukken:

Is de chocoladehagel op? Tover dan de verpakking om tot een speelgoedpop! Knip op de aangegeven plaatsen met een schaar de verpakking in en de speelgoedpop krijgt armen.

Ze denken zeker dat de kinderen van tegenwoordig daar warm voor lopen. Kinderen tot 3 jaar mogen er niet mee spelen, want dat zou gevaarlijk kunnen zijn en kinderen vanaf 3 jaar kijken eerst of er wel een USB-aansluiting of Bluetooth op zit, anders vinden ze het niks.
Dan sluit Super de Boer af met de geweldige zin:
Verzamel ook de andere Super chocoladehagelsoorten en maak een hele familie.

Het idee erachter is leuk, maar de doelgroep wordt hier voorbij gestreefd. Deze verpakkingen zijn niet voor kinderen, maar voor de ouders van deze kinderen die denken hun kind er een plezier mee te doen.
Wat begon als een leuk idee resulteert nu in bedroefde gezichtjes en de kinderen worden er ook niet vrolijk van.

Aan de rol

Meestal gaat het goed, maar heel soms kom je voor het probleem te staan dat het toiletpapier (bijna) op is. En dat is heel vervelend. Wij halen onze rollen Luxana 2-laags altijd in grootverpakking bij de dichtstbijzijnde vestiging van de Makro. Dit wordt dan gecombineerd met andere boodschappen om vreemde blikken bij de kassa zoveel mogelijk te voorkomen.
Deze keer hadden we echter niks anders nodig en dus werd er met de wekelijkse boodschappen een 'detour' langs de gang met keuken- en toiletpapier gemaakt. Hele schappen vol staan tot je beschikking. Toiletpapier in 2, 3 of 4 lagen, gebleekt of ongebleekt, nieuw of gebruikt, met of zonder parfum. Verpakkingen die je (vrolijke gekleurd) toeschreeuwen: 'Extra zacht', 'Extra lang', 'Extra breed' of 'Extra grip'. Plaatjes van bloemen, bergweiden en puppies worden op je netvlies geprojecteerd en onbewust vraag je je af of deze zaken in het toiletpapier verwerkt zijn.
Kijk je vervolgens naar de prijzen dan val je bijna achterover. Oké, het kost natuurlijk wel wat om oud-papier om te zetten in toiletpapier, maar soms lijkt het wel of ze je de fabriek willen verkopen.
Dan komt het moment dat je toch je keuze moet maken en omdat het maar een 'nood'-oplossing is, kies je voor een niet te duur, 2-laags papier van het huismerk.
Thuis aangekomen worden de rollen geïnstalleerd en zijn ze klaar voor gebruik. Maar wat een desillusie. Het papier is dunner dan wat je gewend bent met alle gevolgen van dien. Het wordt verdoezeld door de luchtlaag tussen de twee velletjes en de putjes die erin gestanst zijn.
Nee, daar wordt een mens niet vrolijk van. Het is dat er drukinkt op de krant zit, anders had ik dat beter kunnen gebruiken.

Iets nieuws

Zo af en toe moet je apparaten vervangen door iets anders. Ik was al een tijdje op zoek, maar ik wilde er niet te veel geld aan uitgeven. Daarom eens op zoek op Marktplaats. En laat daar nu net staan wat ik zoek. Zo goed als nieuw, slechts 1 maand gebruikt en voor een heel schappelijke prijs. Nu moet ik alleen nog de handleiding goed doorlezen om te zien hoe e.e.a. nu precies werkt, want ondanks hetzelfde merk, is het toch net even iets anders. Ik denk dat ik er veel plezier aan ga beleven. Nu nog even kijken wat ik met de oude ga doen. Misschien zet ik 'em wel op Marktplaats.

Fietsen in Brugge

"Is er verder nog iets te beleven in Brugge?"
Dit is een vraag die meestal gesteld wordt als je vertelt dat je er bent geweest. Brugge is voornamelijk bekend om zijn stadsgezicht, zijn chocolade en zijn kant. Maar je kunt in Brugge ook leuk fietsen. Een aantal bedrijven zijn hier op ingesprongen door fietstochten te organiseren.
Eén van deze bedrijven is "The Pink Bear Bike Tours". Ze stellen echter wel wat eisen aan hun fietsers...

(Klik maar eens op het plaatje en lees wat er onderaan de folder staat.)

Voor de grote (vegetarische) eter

Een dergelijke hoeveelheid courgettes is misschien nog te doen, maar dan moet je alles nog in heel dunne plakjes snijden...

Donkere wolken boven Brugge

Gisteren zijn we naar Brugge geweest. Natuurlijk kun je daar de auto voor pakken, maar we hebben ons lekker laten vervoeren door de NMBS (Nationale maatschappij der Belgische Spoorwegen). Dit is niet helemaal waar wat ik zeg. We hebben wel een stukje met de auto gedaan, omdat we in Essen, net over de grens bij Roosendaal zijn opgestapt. Met de trein van 07.42 uur vertrokken om 2 uur en 15 minuten later aan te komen in het Venetië van het Noorden. Deze naam dankt Brugge aan de vele kanalen en bruggen in de historische binnenstad.
Na een paar kopjes koffie eerst wat rondgelopen door de pitoreske straatjes om vervolgens naar het chocolademuseum te gaan. In een oud pand gevestigd met op 3 verdiepingen de geschiedenis van de chocolade bij de Maya's en Azteken tot de chocolade die wij tegenwoordig kennen. Naast de expositie zijn er dagelijks ook demonstraties en is er een winkeltje waar allerlei zaken kunnen worden gekocht die met chocolade te maken hebben. Zeer interessant en door de lift ook geschikt voor rolstoelgangers.
Na al die chocolade was het hoog tijd voor de lunch. In Brugge is er geen gebrek aan restaurantjes, maar wij kozen voor een paar snelle meeneembroodjes.
Omdat het nog te vroeg was om terug te gaan, hebben we nog wat straten doorkruist en wat foto's gemaakt, om vervolgens in te schepen bij één van de 'rederijen' die dagelijks rondvaarten maken over de reien (kanalen) die door de stad lopen. In drie talen werd uitgelegd wat er allemaal te zien was en na een half uurtje op het water zat het er al weer op. Een beetje afgekoeld door de rondvaart besloten we om nog ergens in een café wat te drinken om weer op te warmen.
Na een wandeling door het plaatselijke begijnhofje zat het er eigenlijk alweer op en maakten we ons klaar om de thuisreis te aanvaarden. Jammer genoeg was mijn migraine-aanval op de terugreis een beetje een domper op de dag.
Brugge is in ieder geval een stad om naar terug te keren.

Ondeugende mythe

Elke week kijkt ik graag op Discovery Channel naar "Mythbusters", een programma dat test of mythes waar, mogelijk of onmogelijk zijn. Naast de twee hoofdpersonages Jamie en Adam, lopen ook nog Tory, Grant en Kari zo af en toe door het beeld. En over de laatste hoorde ik een tijdje terug een mythe. Althans, ik dacht dat het een mythe was. Maar tot mijn grote verbazing (en genoegen) bleek de mythe waar te zijn.

To boldly go...

Als undercover Trekkie was ik aangenaam verrast door een veiling die gehouden wordt bij Christie's in New York. Daar komen van 5 t/m 7 oktober allerlei items onder de hamer die ooit gebruikt zijn in de beroemde Star Trek-serie. Van 'phasers' tot 'Enterprise blueprints' en van 'Enterprise-A model and power supply' tot 'Captain Jean-Luc Picard's Dress Uniform'. Je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt geveild. Je moet wel een grote zak met geld meebrengen, want de prijzen variëren van $ 200,00 tot ± $ 30.000,00. Zelfs de veilingcatalogus moet geld kosten. Dit tweedelig boekwerk kost tussen de $ 56,00 en $ 90,00. Maar het kan nog gekker. Er is ook een special edition catalogus. Deze zit in een speciale verpakking samen met een DVD. Hiervoor vraagt men slechts tussen de $ 312,00 en $ 500,00. Hiervoor heb je echter wel iets in handen wat gegarandeerd een collector's items zal worden.
Al 40 jaar lang wordt collega Trekkies een (punt-) oor aangenaaid. Alles waar Star Trek op staat moet geld kosten. Ik hou het maar bij wat DVD's en filmposters.
Beam me up, Scotty !

Roadkill

In juni (zo rond het WK voetbal) kwam 's lands grootste kruidenier met de Wuppie op de proppen. Een geslaagde actie, want de krengen waren niet aan te slepen. Maar wat is er geworden van deze 15 miljoen pluizebollen? Sommigen vonden hun weg via Marktplaats, Speurders en eBay naar verzamelaars. Maar er zijn ook Wuppies die niet zo goed terecht zijn gekomen. Duizenden zijn aan lager wal geraakt en een enkeling is na de WK gevlucht en overreden.

Trein

De NS maakt al weken reclame voor de herfsttoer. Lekker met z'n tweeën in de 1e klas de hele dag in de trein zitten voor slechts € 35,00 !
Nou, dat sprak ons wel aan. Dus op het station een kaartje gekocht, afgestempeld en snel de bus in. De bus? Jazeker, de bus, want er reden geen treinen tussen Breda en Tilburg en werd iedereen met bussen vervoerd. In Tilburg kon het echt beginnen. Lekker in de comfortabele stoelen wegzakken om naar Valkenburg gebracht te worden. Als echte toeristen hebben we daar onder andere één van de grotten bezocht.
Na een verkwikkende lunch nog even door (of terug) naar Maastricht om vervolgens moe maar voldaan terug naar Breda te rijden. We waren net op tijd terug omdat toen het noodweer pas echt losbarstte.