Oproep

Een tijdje geleden kwam bij weblog-collega Frank het Zeeuws volkslied ter sprake. Ik kwam er toen achter dat wij hier in Noord-Brabant helemaal geen volkslied hebben en ook dat wij de enige provincie zijn zonder volkslied.
Dat heeft volgens Paul Celie, Paul Smeulders en Stijn Smeulders lang genoeg geduurd. Zij zijn van mening dat het lied "Brabant" van Guus Meeuwis het officiële Brababntse volkslied moet worden. Omdat dit niet zomaar 1-2-3 geregeld is, zijn ze een petitie hiervoor gestart.
Ik vind het een prima initiatief en wil daarom ook iedereen (Brabander en niet-Brabander) aanmoedigen deze petitie te ondertekenen.

Verdeeldheid

Al ruim 2 maanden lang probeert men in België een formatie te vormen. Yves Leterme heeft een poging gedaan, maar het lukte hem niet om tot overeenstemming te komen met de (Waalse) christendemocraten. Koning Albert II moest zelfs van vakantie terugkomen om Leterme te ontheffen van zijn taak en een nieuwe formateur aan te stellen.
Zelf verwacht ik niet dat het zal gebeuren, maar ik denk dat er stiekem veel Vlamingen zijn die terugverlangen naar de tijd dat zij nog een deel uitmaakten van het Hertogdom Brabant dat na de Tachtigjarige Oorlog uiteenviel in Staats Brabant en Spaans Brabant.

King Tut

Ja, het is zover. De vakantie is weer geboekt.
Zon, zand en...piramides, want dit jaar gaat het naar Egypte. Voor ons geen Nijlcruise met aansluitende strandvakantie in Hurghada. Nee, nee, we maken een rondreis. En dan zien we uiteraard alle bekende oude rommel die het land een paar duizend jaar heeft bewaard, maar we gaan ook een paar dagen door de woestijn sjouwen.
Ik kan bijna niet wachten.

De doos (slot)

De vraag over hoe Leeu moet slapen heeft zichzelf opgelost. Vanochtend trof ik hem op de rugleuning van de bank aan. Helemaal opgerold met zijn zwart-witte staart om zich heen, lag ie lekker te slapen. Ik heb maar heel zachtjes een bakje water en wat fruit voor 'em weggezet, zodat hij straks kan ontbijten.

Einde.

De doos (deel 6)

Als de banaan op is, pak ik het tweede papiertje uit de doos en daar staat het volgende op:

Dit is Leeu. Zijn naam betekent leeuw in het Afrikaans. Deze kleine halfaap schijnt te denken dat hij een grote kat is. Of op z'n minst wenst hij dat hij het is. Vanwege de rare geluiden die hij maakt, vinden de andere dieren hem maar vreemd. Het is als het Afrikaanse spreekwoord: Ben zoals je bent, je kunt toch niemand anders zijn.

Hmmm, wat moet ik daar nu mee? Leeu...wat een vreemde naam. Eens kijken of hij er ook naar luistert. Ik roep zijn naam, maar ik zie 'em nergens. Dan hoor ik ineens een geluid uit de woonkamer. Terwijl ik z'n naam nog eens roep, stap ik de woonkamer binnen en zie ik 'em aan de lamp boven de eetkamertafel hangen. Mijn eerste reactie is om boos te worden, maar als ik de maki daar op z'n kop aan de lamp zie hangen, moet ik alleen maar lachen.
Het ziet er naar uit dat er een nieuwe huisgenoot is en hij zal moeten eten en ergens moeten slapen. Ik zal eens kijken hoe dat op Madagaskar gaat...

Wordt vervolgd.

De doos (deel 5)

Naast wat aangevreten appels en wat druiven liggen er een paar papiertjes is de doos. Hoewel ze wat gescheurd zijn, is de tekst duidelijk:

"Hoi! Ik ben een Malagassische ringstaartmaki en ik ben per direct op zoek naar een leuke woning! ...ik mag gevoerd worden en ik bijt niet."

Ondertussen is het dier weer terug in de doos gesprongen en kijkt mij met z'n oranje ogen vragend aan. Hij ziet er vriendelijk uit en ik probeer 'em te aaien, maar waarschijnlijk is hij dat niet gewend en van schrik rent hij de kamer door. Snel loop ik naar de woonkamer. Op de fruitschaal ligt nog een banaan en misschien kan ik de maki daarmee lokken. Teruggekomen zit ie vanaf de kast naar me te kijken. Ik haal de schil van de banaan en breek een stukje af. Langzaam steek ik het stukje in zijn richting. Eerst kijkt het dier een beetje vreemd naar de banaan maar besluit dan om het er toch maar op te wagen. Hij steekt z'n poorje uit en de dunne vingertjes pakken het stukje fruit. Even snuffelt de maki er aan en besluit dan dat het veilig is om het op te eten. Smakkend verdwijnt de vrucht in z'n bekje. Als het op is, kijkt ie me aan met een blik van: "Heb je nog meer?"
Ik breek nog een stukje af en geef het aan de maki...

Wordt vervolgd.

De Doos (deel 4)

Twee glimmende oranje oogjes kijken mij aan. Het beestje ziet er met zijn pluizige kopje vriendelijk uit. Omdat het een tijdje in de doos heeft gezeten knippert het regelmatig met de ogen vanwege het felle licht. Dan kijkt het dier mij aan. In de blik lees ik verbazing, maar ook blijdschap. Half knorrend, half grommend komt het beestje voorzichtig uit de doos gekropen. Al snel heeft het door dat alles veilig is en loopt snuffelend over mijn bureau. Ik ben nog enigszins verbaasd en volg het dier bij alles wat het doet. Het doosje is nu open en er liggen nog wat dingen in...

Wordt vervolgd.

De doos (deel 3)

Er valt een klein beetje licht in de doos en vaag zie ik iets bewegen. Het grommen is wat minder geworden, maar niet helemaal opgehouden. Ik weet nu bijna zeker dat er een beest in zit. Als ik het doosje wat verder open komt het dier in beweging. Snel sluit ik het deksel weer, maar iets wat op een handje lijkt komt klem te zitten. In de doos hoor ik nu een pijnlijk gepiep. Snel laat ik de doos los en het gepiep stopt. Nu zie ik aan de andere kant ook iets pluizigs tevoorschijn komen. Hoewel de nieuwsgierigheid steeds groter wordt, houd ik afstand en ben ik nog op mijn hoede. Langzaam maar zeker zie ik het deksel omhoog gaan. Gespannen wacht ik af. Het grommen is ondertussen gestopt en ik hoor nu een licht snuivend geluid. Dan gaat ineens het deksel helemaal open...

Wordt vervolgd.

De doos (deel 2)

Eenmaal terug op kantoor zet ik het doosje op het bureau. Omdat ik zeker weet dat ik niks besteld heb, laat ik het voor wat het is en ga verder met de berekeningen waar ik mee bezig was. Na een half uurtje zie ik in mijn ooghoek iets bewegen. Ik kijk, maar zie niets bijzonders. Ondertussen is het al middag geworden en tijd om te gaan lunchen. Ik smeer wat boterhammen en neem een kop koffie. Net als ik de tweede hap van m'n boterham met kaas wil nemen, hoor ik dat er boven (ik werk vanuit huis) iets valt. Ik besteed er geen aandacht aan en eet verder.
Eenmaal terug op kantoor zie ik dat het doosje op de grond ligt. Waarschijnlijk stond het niet stabiel op de stapel waar ik het had opgezet, dus raap ik het op en schud er nog eens een keer mee.
Op dat moment komt er een zacht grommend geluid uit de doos en van schrik laat ik 'em vallen. Met mijn voet tik ik tegen de doos, maar het geluid is opgehouden. Voorzichtig til ik het doosje weer op het bureau. Ik pak een klein mesjes uit de pennenbak en begin de tape los te snijden. Als dat gebeurt is, doe ik heel langzaam het deksel open en weer hoor ik het zachte grommen. Ik kan nu door een spleetje in de doos kijken...

Wordt vervolgd

Uitzondering

Het gebeurt nooit dat ik 2 logjes op één dag post. Soms post ik er niet eens één per 2 dagen!
Natuurlijk heb ik het adres van mijn weblog bij de favorieten staan, maar ik wilde wel eens een wat korter adres, en daarom is er nu : www.peerslog.tk !
Makkelijk te onthouden en bovenal gratis, dus waarom niet. Dus wijzigt het allen in Uw favorietenlijst.

De doos (deel 1)

"Ding-dong"
De deurbel gaat terwijl ik druk bezig ben met wat lastige berekeningen. Enigszins geërgerd sta ik op en loop de trap af naar de voordeur. Omdat ik vanochtend via de achterdeur het huis heb verlaten, is de voordeur nog op slot. Snel pak ik m'n sleutelbos en open de deur. Daar staat een vriendelijk glimlachende mevrouw met een klembord en een doosje in haar hand.
"Ik heb een pakketje voor U", zegt ze eigenlijk overbodig. Een beetje verrast neem ik het pakketje aan, want ik kan me niet herinneren dat ik iets besteld heb. Ook de afzender zegt mij niets, maar mijn naam en adres staan er op, dus moet het wel goed zijn. Ik schud even met het doosje en de glimlach van de mevrouw wordt nog groter. Ik bedank haar en wens haar een prettige dag. De deur valt in het slot en ik neem het doosje mee naar m'n kantoor...

Wordt vervolgd.

Foto-stok 2

Gisteren heb ik de hele zolder afgezocht naar foto's uit een ver verleden. Dit alles om aan mijn opdracht te kunnen voldoen. Het viel me op dat ik uit mijn schoolperiode eigenlijk geen foto's heb en dat is natuurlijk jammer. Dus zullen jullie het met deze kleine bloemlezing moeten doen.

3 december 1970 : 3700 gram

3 december 1971 : hoog tijd voor een stukje taart.

1979 : looking smart !

1984 : Pedro met één van de vele katten die in de loop der jaren de revue zijn gepasseerd.

2001 : Het Land van Laaf wordt onveilig gemaakt.

2007 : 36 jaar en een tikkeltje meer dan 3700 gram.

Zo, dat zit er op. Ik wil nu graag Frank uitnodigen dit foto-stokje van mij over te nemen.

Foto-stok?

Het moest er natuurlijk een keer van komen en nu ben ik dus ook het haasje. Collega-logger Heidi heeft mij (en nog een aantal anderen) opgezadeld met een stokje. En niet zomaar een stokje. Het is een foto-stokje. De opdracht: "EEN FOTOREEKS VAN UWEN JEUGD TOT NU".
Ik ga eens op zolder kijken om te zien of ik nog wat kan vinden uit mijn jeugd.

Wordt vervolgd...

ताज महल

Nee, nee, Blogger is niet stuk. Wat hier boven staat verwijst naar een mausoleum in Agra (India). Maar het is ook de naam van één van 's lands oudste Indiase restaurants. En laat dat restaurant nu in Breda gevestigd zijn.
Het gaat hier uiteraard om Taj Mahal, waar de heer en mevrouw Peer gisteren hebben gedineerd. Nu hoor ik U denken: "Uit eten op een maandag? Dat zal me gezellig geweest zijn." En dat is nu het voordeel van het restaurant. Sinds de begindagen is er nauwelijks iets veranderd aan de inrichting en het ademt een gezellige Indiase sfeer uit. Warme kleuren en gedecoreerd met typische Indiase snuisterijen. Daarnaast is het eten ook nog eens geweldig en als je dan bedenkt dat wij met z'n tweetjes voor een voor-, hoofd- en nagerecht met drankjes net geen € 60,00 kwijt waren, dan vraag ik U, waarom gaat U ook niet eens naar dit leuke restaurant? En het is echt niet alleen maar scherp gekruid voedsel wat er op het bord verschijnt.
Oh ja, vergeet vooral niet om een Mango Lassie te drinken, die zijn echt heerlijk.

Grotten

Het was al zeker 20 jaar geleden dat ik er geweest was. En omdat we toch nog vrij waren hebben we de trein richting Jemelle gepakt. Jammer genoeg waren we wat laat vertrokken, zodat we een uur moest wachten op de bus die ons naar de Grotten van Han zou brengen. Zoals ik al schreef was een een hele tijd geleden. Het was zo erg dat ik het me eigenlijk helemaal niet meer kon herinneren hoe het eruit zag, maar het was fantastisch om de stalactieten- en stalagmieten-formaties te zien. Alleen was de gids slecht verstaanbaar. Ze sprak niet al te best Nederlands en de echo in de grotten hielp er niet echt aan mee.

Vogel

Dag drie voerde ons van Zeeland naar het oosten van Brabant. Vlak onder Veldhoven is een vogelpark dat papegaaien opvangt van mensen die er niet meer voor willen en kunnen zorgen. Als je zo door het park loopt, kun je zien dat dit geen overbodig luxe is. Er zijn vogels bij die hier de aandacht krijgen die ze eigenlijk verdienen en nodig hebben. Het leuke is ook dat je nootjes kunt kopen die je aan de vogels mag voeren. Bij elke volière staat of de dieren bijt-gevaarlijk zijn, zodat je niet verrast wordt.
Daarnaast hebben ze ook nog wat andere dieren rondlopen, -zwemmen en -huppelen. Zo zit er een kolonie ringstaartmaki's (mijn lievelingsdier), maar ook walabi's, herten, koi-karpers, eenden, zwanen...
Ook hebben ze grote inloopvolières en een tropische binnentuin, waar je wat kunt eten en drinken en waar ook diverse vogels vrij rondvliegen.

Zeeland

De tweede dag van de vakantie speelde zich af bij onze westerburen, de Zeeuwen. Eigenlijk was het de bedoeling om een fietstocht te maken in deze provincie, maar de vooruitzichten waren dusdanig slecht dat we toch maar voor de auto gekozen hebben. Het hotel in Kapelle was reeds besproken en daaraan voorafgaand hebben we het wereldberoemde Neeltje Jans bezocht. Hoewel het allemaal wat klein lijkt, is het toch gelukt om daar een hele dag door te brengen en ik moet zeggen dat het best interssant is om te zien hoe de zeewering te stand gekomen is.
Dus bent U nog nooit bij Neeltje Jans geweest: zeker een keer gaan kijken !

Weer terug

Aan de ene kant vind ik het leuk om weer wat op m'n weblog te zetten, maar aan de andere kant betekent het dat de vakantie nu echt voorbij is. De bouwvakkers in de regio Zuid zijn weer begonnen en dan moet ik er ook weer aan geloven.
Of ik nog iets gedaan heb tijdens de vakantie? Zeker wel, beste lezer. De komende dagen zal ik laten zien wat ik zoal uitgevoerd heb.
Het begon vorige week zondag. Omdat wij van huis uit musicalliefhebbers zijn, had ik een paar kaarten gekocht voor Tarzan in het Circustheater van Ome Joop. Ondertussen hebben wij al een aantal shows gezien, maar Tarzan is toch wel heel erg mooi. Het acteerwerk blijft niet beperkt tot het toneel, ook de zaal wordt uitgebreid gebruikt voor de show. Zo komt Jane bijvoorbeeld via de zaal het toneel op en de diverse apen komen met touwen uit het plafond zakken. Daarbij wordt, om het effect te versterken, ook nog ruimschoots met groen crêpepapier gestrooid.
Dit alles in combinatie met de muziek van Phil Collins, maakte dat wij een onvergetelijke middag hadden in Scheveningen.