Sturnis Vulgaris

Gisterenavond wilde ik naar buiten gaan om wat GFT naar de container te brengen. Ik had de achterdeur nog maar amper open toen een vreemd geluis mijn oren bereikte. Het was een piepend geluid wat iets weg had van een slechtlopende fiets of van twee mensen die gezellig...
Plots was het stil, maar na ongeveer 10 seconden ging het weer verder. Het geluid bleef even sterk, dus dat van die fiets kon het eigenlijk niet zijn. En ook de buren waren het niet, het was per slot van rekening pas 17.15 uur. Nu weet ik wel dat het tijdstip niets uitmaakt, maar het leek mij niet waarschijnlijk.
Ik keek eens rond om te zien waar het bewuste geluid nu toch vandaan kwam en plots zag ik in de bomen die bij ons achter op de parkeerplaats staan (waar ook de keet van het schildersbedrijf nog staat) een enorme hoeveelheid spreeuwen zitten. Uiteraard zie je ze wel eens als een wolk voorbij vliegen, maar dit was de eerste keer dat ik ze hier in de bomen zag zitten.
Zeker weten doen ik het niet, maar met een schatting van een paar honderd vogels is waarschijnlijk niet ver van de waarheid.

Verf

Of je nu in een huurhuis of een koophuis woont, maakt niet uit. Als er houten kozijnen in zitten, moeten deze zo nu en dan eens geschilderd worden. Het voordeel van huren is dat het schilderwerk in de huurprijs zit en dus (goed) bijgehouden wordt. Een koper wil dit werk nog wel eens een jaartje doorschuiven.
Nu wonen wij dus in een huurhuis en we kregen in mei van dit jaar bericht van de verhuurder dat het schilderwerk bijgewerkt zou gaan worden en dat we t.z.t. zouden horen wanneer het grote verven plaats zou gaan hebben. Tot vorige week hoorden we helemaal niks en eigenlijk hebben we nog niks gehoord, alleen staat er nu een keet van het schildersbedrijf op de parkeerplaats. Dit zou kunnen impliceren dat er een begin gemaakt gaat worden met de bewuste klus. Er is alleen één ding wat ik niet begrijp: Wie haalt het in z'n hoofd om met de winter in zicht nog buitenschilderwerk te gaan doen?

Ratten

Afgelopen vrijdag vertelde ik over het rattenprobleem waar dringend naar gekeken moest worden. Welnu, ik kan melden dat dat gebeurd is. Het bleek achteraf geen probleem, we waren mooi op tijd in de bioscoop en de plaatsen waren ook prima. Ratatouille is weer een juweeltje uit de Disney/Pixar-stal. Een beetje huiverig was ik wel, want de laatste animatiefilm die we zagen (Shrek 3), viel qua verhaal wat tegen, maar Ratatouille was geweldig. Een goed verhaal met lichte humor over een rat die met behulp van een mens zijn roeping waar probeert te maken. Geen gezochte grappen, maar gewoon leuk. Zeker een aanrader en niet alleen voor kinderen.

Druk weekend

Na een week van werken, kijk ik altijd uit naar het weekend. Lekker geen lastige telefoontjes van klanten. Dan pas kan ik lekker doorwerken, want met een eigen toko werk je 7 dagen per week. En steeds vaker betrap ik mezelf er op dat ik in het weekend meer werk verzet dan over de rest van de week. Dit weekend zal er weinig gewerkt worden, want er zijn zaken die mijn aandacht vragen.
Zo is er, naast de gewone weekendbezigheden, het rattenprobleem waar ik naar moet gaan kijken. Dat loopt al een paar weken, dus dat wordt echt hoog tijd. Ik laat na het weekend wel weten hoe het afgelopen is.
Dan moet ik ook nog naar de stomerij, want het vuil gaat niet meer met wassen weg. Misschien dat de intensieve reiniging wel het gewenste resultaat heeft.
Al met al een druk weekend.

Excuses

Ik weet dat het vandaag Blog Action Day is en dat we met z'n allen goed met ons milieu om moeten gaan. Da's prima en ik wil vast excuses maken voor het feit dat ik er via deze weblog (bijna) geen aandacht aan besteed. Het lijkt er namelijk op dat wij in Nederland in ons eentje de milieuproblematiek op moeten lossen. Wij betalen overal meer voor onder mom van "omdat het beter is voor het milieu", terwijl in Azië men vrolijk doorgaat de economie te stimuleren met behulp van energievretende fabrieken en machines.

Wie ook zijn excuses gemaakt heeft, is de belastingdienst. U weet wel, de vereniging die ons menigmaal verrast met rustgevende blauwe enveloppen op de deurmat. Deze keer kreeg ik er ook weer een en de strekking van de brief was zeer verrassend. Ze waren er achter gekomen dat ze een foutje in mijn nadeel gemaakt hadden en dat ze dat ook wel heel erg vonden. Maar niet getreurd want het zou spoedig goed gemaakt worden. En jawel, vanochtend stond het bewuste bedrag (inclusief heffingsrente) op de rekening. Wat mij betreft zijn hun excuses aanvaard.

Wilhelmus van Nassaue...

... Ben ick van Duytschen bloet?

De eerste regels van het Wilhelmus zal iedereen wel kennen, maar leeft het Nederlands volkslied nog wel onder de mensen. Na een poging om 'Brabant' van Guus Meeuwis tot volkslied van Noord-Brabant te bombarderen is het nu de beurt aan de nationale hymne.
Op 10 oktober wijdt de VPRO er een programma aan en een keur aan artiesten komt met nieuwe mogelijke opties op de proppen.
Wat denken jullie: Is Nederland aan een nieuw volkslied toe?

Eerste tekenen

De herfst is weer begonnen en dat is goed te zien aan alle vliegenzwammen die als paddestoelen uit de grond schieten.

Update: De bewuste paddestoelen zijn al door onverlaten met de grond gelijk gemaakt. Links en rechts liggen nog de sporen van hun actie. Geen respect voor de natuur.

De bijzondere dag

4 Oktober 2002. Ik herinner het me als de dag van gisteren. Een zonnige en warme dag. En juist daarom is 4 oktober niet alleen Wereld-dierendag, maar ook een bijzondere dag voor mij en mijn vrouw.
Oh ja, we gaan vandaag uiteraard naar de dierentuin !
Als we maar niet opgegeten worden.

Te duur

Ayaan Hirshi Ali (of Ayaan Hirsi Magan) is te duur voor de USA. Haar veiligheid kan niet gegarandeerd worden. En daarom is ze weer terug in Nederland. Op zich allemaal geen probleem, want hier in Nederland hebben we daar genoeg belastingeuro's voor, maar wat mij wel opviel was dat Rita Verdonk het publiekelijk voor Ayaan opnam. En dat terwijl zij ruim een jaar geleden nog lijnrecht tegenover elkaar stonden in de kwestie van de nationalisatie van Ayaan. Het zal er wel mee te maken hebben dat Verdonk min of meer een persona non grata is geworden.

Sarcastisch of ironisch?

Ik lees zojuist dat het proces tegen de verdachten van de zogeheten Decembermoorden in Suriname op 30 november begint. Is dit soms een vorm van sarcasme of ironie?

Het moet niet veel gekker worden

"Milieuheffing op biefstukje", kopt vandaag de Gele Raaf. Begonnen als een waarschuwing voor fout vlees is dit nu uitgelopen op plannen voor verkapte belastingen. 85 eurocent per kilo extra voor biefstuk en 10 eurocent voor kip- en varkensvlees. En dat allemaal omdat bij de productie van het vlees (enorm) veel CO2 vrijkomt. Ik merk wel dat het kabinet alle 'milieuaspecten' aangrijpt om er munt uit te slaan. Een beter mileu begint bij jezelf en dat mag de consument merken in zijn portemonnee.
Volgens mij is er bij de ziektekostenverzekeraars ook CO2-uitstoot te verwachten, want zoals het er nu uitziet gaat de premie zo'n € 120,00 per jaar omhoog. En hoe komt dat? Steeds meer mensen kunnen de premie niet meer opbrengen en betalen dus maar niet. Gevolg: te weinig inkomsten voor de verzekeraars en dus gaat de premie omhoog waardoor er nog meer mensen komen die hun premie niet meer kunnen betalen.
Waar en wanneer houdt de gekte op?
Straks moeten we nog gaan betalen als we een scheet laten, want een deel van onze uitlaatgassen bestaat uit koolstofdioxide en aangezien wij zo'n 0,50 tot 1,50 liter darmgas produceren, kan dat aardig in de papieren gaan lopen.

Kortzichtig

Hélène is een vrouw van 97 jaar en rijdt al jaren over de wegen van België. Tot vorig jaar ging dat prima, want toe veroorzaakte ze een ongeluk. Haar ogen bleken zo slecht dat een rechter besloot om, als zij wilde blijven rijden, haar een oogoperatie te laten ondergaan. Daarnaast mag zij alleen overdag rijden, niet op de snelweg en niet meer dan 10 kilometer van haar huis komen. En dat terwijl haar zus 17 kilometer bij haar vandaan woont. Ze overweegt om tegen de uitspraak in beroep te gaan.
Ik vind het wel wat kortzichtig van de rechter om deze uitspraak te doen.

Glimlach

Scott Fahlmann kon niet vermoeden dat zijn emoticon na 25 jaar nog steeds gebruikt zou worden.

Helemaal vergeten

Ik was het helemaal vergeten, maar zondag 2 september jongstleden was het in Breda Roodharigendag. Van heinde en ver waren de roodharigen naar de mooiste stad van Brabant gekomen om zich door Melanie Rijkers op de foto te laten zetten. Ook mijn vrouw heeft rossig haar en heeft zich daar op de gevoelige plaat vast laten leggen. Hier zie je een overzicht van alle deelnemers en ja, mijn vrouw staat er ook tussen. Ook de groepsfoto's zijn heel fraai geworden.

La Sconosciuta

Immigrante Irina uit de Oekraïne is in Italië op zoek naar werk. De portier van het appartementengebouw waar zij tegenover woont, bezorgt haar (in ruil voor een percentage van haar loon) een baantje als schoonmaakster. Daar ontmoet zij het kindermeisje van de familie Adacher, die samen met hun dochtertje Tea, ook in het gebouw wonen. Doordat beiden als goudsmid werken, is de familie zeer welgesteld. Door toedoen van Irina krijgt het kindermeisje een ongeluk en neemt zijn haar plaats over. Het lijkt erop dat Irina achter het geld en goud van de familie aan zit, maar zij blijkt een verborgen agenda te hebben.
De film laat door middel van flashbacks zien wat Irina's achtergrond is en waarom zijn nu in Italië is en houd je de volle 118 minuten in zijn greep.
Een thriller die zich kan meten met de grote Amerikaanse kaskrakers.

1700 liter cola light

Iedereen kent de beroemde "Mentos Geyser". Je neemt vijf Mentos snoepjes, laat deze in een fles met Cola light vallen en de reactie is enorm.
Gisteren werd in Breda een poging gedaan om het record van 791 gelijktijdige geysers te verbeteren. En dat is gelukt.
In eerste instantie gingen we alleen om te kijken en foto's te maken, maar eenmaal op de plaats delict leek het ons leuker om ook daadwerkelijk deel te nemen aan de recordpoging.
Elke deelnemer kreeg bij binnenkomst een tas met daarin 5 rollen mentos mint, een buisje om de mentos te laden, een poncho en twee cocktailprikkers.
Terwijl wij stonden te wachten op de dingen die gingen komen, probeerde een animator (Sherlock) zoveel mogelijk mensen binnen te krijgen. Opvallend genoeg waren er veel kijkers, maar weinig geïnteresseerden om mee te doen. Uiteindelijk is dit toch gelukt.
Na wat uitleg en een demonstratie van de mannen van Eepybird kon het spektakel beginnen en binnen 30 seconden stond het wereldrecord op naam van Breda.

Animatie

Hoe je met het betere plak- en knipwerk goed geld kunt verdienen, hebben de heren Parker en Stone wel bewezen. De animatieserie South Park heeft hen geen windeieren gelegd.
Nu zag ik op de blog van collega Ingrid een link naar een website waar je met behulp van een paar duizend onderdelen een South Park-figuurtje van jezelf kunt maken.
Uiteraard heb ik dat ook gedaan en nodig mijn lezers uit om het ook eens te proberen en op hun weblog te plaatsen.

Kleine boodschap...

Elk jaar gaan mijn vrouw en ik naar de Efteling. We kiezen dan een doordeweekse dag uit waarop het (volgens de website) rustig is. Deze keer was dat afgelopen vrijdag. Natuurlijk was de eerste halte de nieuwste attractie "De Vliegende Hollander". We hadden afgelopen jaar de ombouw al gezien en dat beloofde veel goeds. Maar dat vond ik achteraf tegenvallen. Je komt binnen in het huis van Willem van der Decken en dat ziet er uiteraard bijzonder mooi uit. Dat moet je de Efteling wel nageven; ze kunnen het geel mooi presenteren. Tot het moment dat je de boot in gaat is het allemaal heel fraai vormgegeven, maar daarna houd het eigenlijk op. De combinatie van darkride en waterbaan is leuk, maar ze hadden het net iets beter uit kunnen werken. Ook de buitenboel is nog kaal en dat zal in de loop van de jaren wel verbeteren.
Maar hoe je het ook wendt of keert, het was een hele fraaie rit.

De Efteling is met recht het leukste dagje uit, alleen kost het steeds meer moeite om in de 8 uur dat je in het park bent alle atrracties te doen.

You've got mail

Af en toe hoor je het wel eens: een postbode die poststukken niet bezorgd, maar ze gewoon mee naar huis neemt. Er gaan dan allerlei gedachten door mij heen: "Is het een luie postbode?" of "Zaten er misschien waardevolle stukken tussen?"
Ook nu heeft men een postbode gevonden die aan dit syndroom lijdt. In de afgelopen vier jaar heeft hij zo af en toe brieven en pakjes achtergehouden en deze netjes in zijn flat opgestapeld. En dat was niet alles. Toen hij verhuisde nam hij alle poststukken mee naar zijn nieuwe woning. Ik vraag me af wat zo iemand bezield.
't Is aan een kant grappig, maar aan de andere kant ook triest, want nu moeten collega's extra hard werken om deze brieven en pakjes alsnog te bezorgen.

Series

TV-series op DVD zijn hot. De schijven met oude(re) en nieuwe series schijnen als warme broodjes over de toonbank te vliegen. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ook hier in huis dit fenomeen heel erg bekend is. Het begon eigenlijk allemaal met Friends, maar al snel volgden Ally McBeal, Sex and the City, House, Frasier, ER, Seinfeld, Chef!, Dharma and Greg, Desperate Housewives, CSI, The Avengers, The Persuaders, MASH...
Wat staat er bij jullie eigenlijk aan series in de DVD-kast?

Zuur

Als lid van de ANWB krijg je elke maand het clubblad "Kampioen" thuisgestuurd. Het staat altijd vol met wetenswaardigheden, tests, columns en ook uittips.
Ik weet ook wel dat het maken van een dergelijk blad veel tijd vergt en dat er dus onvolkomheden in kunnen staan, maar deze ene uittip vond ik wel erg zuur.
Zeker omdat collega-weblogster Heidi er direct bij betrokken en de dupe van is.

Oproep

Een tijdje geleden kwam bij weblog-collega Frank het Zeeuws volkslied ter sprake. Ik kwam er toen achter dat wij hier in Noord-Brabant helemaal geen volkslied hebben en ook dat wij de enige provincie zijn zonder volkslied.
Dat heeft volgens Paul Celie, Paul Smeulders en Stijn Smeulders lang genoeg geduurd. Zij zijn van mening dat het lied "Brabant" van Guus Meeuwis het officiële Brababntse volkslied moet worden. Omdat dit niet zomaar 1-2-3 geregeld is, zijn ze een petitie hiervoor gestart.
Ik vind het een prima initiatief en wil daarom ook iedereen (Brabander en niet-Brabander) aanmoedigen deze petitie te ondertekenen.

Verdeeldheid

Al ruim 2 maanden lang probeert men in België een formatie te vormen. Yves Leterme heeft een poging gedaan, maar het lukte hem niet om tot overeenstemming te komen met de (Waalse) christendemocraten. Koning Albert II moest zelfs van vakantie terugkomen om Leterme te ontheffen van zijn taak en een nieuwe formateur aan te stellen.
Zelf verwacht ik niet dat het zal gebeuren, maar ik denk dat er stiekem veel Vlamingen zijn die terugverlangen naar de tijd dat zij nog een deel uitmaakten van het Hertogdom Brabant dat na de Tachtigjarige Oorlog uiteenviel in Staats Brabant en Spaans Brabant.

King Tut

Ja, het is zover. De vakantie is weer geboekt.
Zon, zand en...piramides, want dit jaar gaat het naar Egypte. Voor ons geen Nijlcruise met aansluitende strandvakantie in Hurghada. Nee, nee, we maken een rondreis. En dan zien we uiteraard alle bekende oude rommel die het land een paar duizend jaar heeft bewaard, maar we gaan ook een paar dagen door de woestijn sjouwen.
Ik kan bijna niet wachten.

De doos (slot)

De vraag over hoe Leeu moet slapen heeft zichzelf opgelost. Vanochtend trof ik hem op de rugleuning van de bank aan. Helemaal opgerold met zijn zwart-witte staart om zich heen, lag ie lekker te slapen. Ik heb maar heel zachtjes een bakje water en wat fruit voor 'em weggezet, zodat hij straks kan ontbijten.

Einde.

De doos (deel 6)

Als de banaan op is, pak ik het tweede papiertje uit de doos en daar staat het volgende op:

Dit is Leeu. Zijn naam betekent leeuw in het Afrikaans. Deze kleine halfaap schijnt te denken dat hij een grote kat is. Of op z'n minst wenst hij dat hij het is. Vanwege de rare geluiden die hij maakt, vinden de andere dieren hem maar vreemd. Het is als het Afrikaanse spreekwoord: Ben zoals je bent, je kunt toch niemand anders zijn.

Hmmm, wat moet ik daar nu mee? Leeu...wat een vreemde naam. Eens kijken of hij er ook naar luistert. Ik roep zijn naam, maar ik zie 'em nergens. Dan hoor ik ineens een geluid uit de woonkamer. Terwijl ik z'n naam nog eens roep, stap ik de woonkamer binnen en zie ik 'em aan de lamp boven de eetkamertafel hangen. Mijn eerste reactie is om boos te worden, maar als ik de maki daar op z'n kop aan de lamp zie hangen, moet ik alleen maar lachen.
Het ziet er naar uit dat er een nieuwe huisgenoot is en hij zal moeten eten en ergens moeten slapen. Ik zal eens kijken hoe dat op Madagaskar gaat...

Wordt vervolgd.

De doos (deel 5)

Naast wat aangevreten appels en wat druiven liggen er een paar papiertjes is de doos. Hoewel ze wat gescheurd zijn, is de tekst duidelijk:

"Hoi! Ik ben een Malagassische ringstaartmaki en ik ben per direct op zoek naar een leuke woning! ...ik mag gevoerd worden en ik bijt niet."

Ondertussen is het dier weer terug in de doos gesprongen en kijkt mij met z'n oranje ogen vragend aan. Hij ziet er vriendelijk uit en ik probeer 'em te aaien, maar waarschijnlijk is hij dat niet gewend en van schrik rent hij de kamer door. Snel loop ik naar de woonkamer. Op de fruitschaal ligt nog een banaan en misschien kan ik de maki daarmee lokken. Teruggekomen zit ie vanaf de kast naar me te kijken. Ik haal de schil van de banaan en breek een stukje af. Langzaam steek ik het stukje in zijn richting. Eerst kijkt het dier een beetje vreemd naar de banaan maar besluit dan om het er toch maar op te wagen. Hij steekt z'n poorje uit en de dunne vingertjes pakken het stukje fruit. Even snuffelt de maki er aan en besluit dan dat het veilig is om het op te eten. Smakkend verdwijnt de vrucht in z'n bekje. Als het op is, kijkt ie me aan met een blik van: "Heb je nog meer?"
Ik breek nog een stukje af en geef het aan de maki...

Wordt vervolgd.

De Doos (deel 4)

Twee glimmende oranje oogjes kijken mij aan. Het beestje ziet er met zijn pluizige kopje vriendelijk uit. Omdat het een tijdje in de doos heeft gezeten knippert het regelmatig met de ogen vanwege het felle licht. Dan kijkt het dier mij aan. In de blik lees ik verbazing, maar ook blijdschap. Half knorrend, half grommend komt het beestje voorzichtig uit de doos gekropen. Al snel heeft het door dat alles veilig is en loopt snuffelend over mijn bureau. Ik ben nog enigszins verbaasd en volg het dier bij alles wat het doet. Het doosje is nu open en er liggen nog wat dingen in...

Wordt vervolgd.

De doos (deel 3)

Er valt een klein beetje licht in de doos en vaag zie ik iets bewegen. Het grommen is wat minder geworden, maar niet helemaal opgehouden. Ik weet nu bijna zeker dat er een beest in zit. Als ik het doosje wat verder open komt het dier in beweging. Snel sluit ik het deksel weer, maar iets wat op een handje lijkt komt klem te zitten. In de doos hoor ik nu een pijnlijk gepiep. Snel laat ik de doos los en het gepiep stopt. Nu zie ik aan de andere kant ook iets pluizigs tevoorschijn komen. Hoewel de nieuwsgierigheid steeds groter wordt, houd ik afstand en ben ik nog op mijn hoede. Langzaam maar zeker zie ik het deksel omhoog gaan. Gespannen wacht ik af. Het grommen is ondertussen gestopt en ik hoor nu een licht snuivend geluid. Dan gaat ineens het deksel helemaal open...

Wordt vervolgd.

De doos (deel 2)

Eenmaal terug op kantoor zet ik het doosje op het bureau. Omdat ik zeker weet dat ik niks besteld heb, laat ik het voor wat het is en ga verder met de berekeningen waar ik mee bezig was. Na een half uurtje zie ik in mijn ooghoek iets bewegen. Ik kijk, maar zie niets bijzonders. Ondertussen is het al middag geworden en tijd om te gaan lunchen. Ik smeer wat boterhammen en neem een kop koffie. Net als ik de tweede hap van m'n boterham met kaas wil nemen, hoor ik dat er boven (ik werk vanuit huis) iets valt. Ik besteed er geen aandacht aan en eet verder.
Eenmaal terug op kantoor zie ik dat het doosje op de grond ligt. Waarschijnlijk stond het niet stabiel op de stapel waar ik het had opgezet, dus raap ik het op en schud er nog eens een keer mee.
Op dat moment komt er een zacht grommend geluid uit de doos en van schrik laat ik 'em vallen. Met mijn voet tik ik tegen de doos, maar het geluid is opgehouden. Voorzichtig til ik het doosje weer op het bureau. Ik pak een klein mesjes uit de pennenbak en begin de tape los te snijden. Als dat gebeurt is, doe ik heel langzaam het deksel open en weer hoor ik het zachte grommen. Ik kan nu door een spleetje in de doos kijken...

Wordt vervolgd

Uitzondering

Het gebeurt nooit dat ik 2 logjes op één dag post. Soms post ik er niet eens één per 2 dagen!
Natuurlijk heb ik het adres van mijn weblog bij de favorieten staan, maar ik wilde wel eens een wat korter adres, en daarom is er nu : www.peerslog.tk !
Makkelijk te onthouden en bovenal gratis, dus waarom niet. Dus wijzigt het allen in Uw favorietenlijst.

De doos (deel 1)

"Ding-dong"
De deurbel gaat terwijl ik druk bezig ben met wat lastige berekeningen. Enigszins geërgerd sta ik op en loop de trap af naar de voordeur. Omdat ik vanochtend via de achterdeur het huis heb verlaten, is de voordeur nog op slot. Snel pak ik m'n sleutelbos en open de deur. Daar staat een vriendelijk glimlachende mevrouw met een klembord en een doosje in haar hand.
"Ik heb een pakketje voor U", zegt ze eigenlijk overbodig. Een beetje verrast neem ik het pakketje aan, want ik kan me niet herinneren dat ik iets besteld heb. Ook de afzender zegt mij niets, maar mijn naam en adres staan er op, dus moet het wel goed zijn. Ik schud even met het doosje en de glimlach van de mevrouw wordt nog groter. Ik bedank haar en wens haar een prettige dag. De deur valt in het slot en ik neem het doosje mee naar m'n kantoor...

Wordt vervolgd.

Foto-stok 2

Gisteren heb ik de hele zolder afgezocht naar foto's uit een ver verleden. Dit alles om aan mijn opdracht te kunnen voldoen. Het viel me op dat ik uit mijn schoolperiode eigenlijk geen foto's heb en dat is natuurlijk jammer. Dus zullen jullie het met deze kleine bloemlezing moeten doen.

3 december 1970 : 3700 gram

3 december 1971 : hoog tijd voor een stukje taart.

1979 : looking smart !

1984 : Pedro met één van de vele katten die in de loop der jaren de revue zijn gepasseerd.

2001 : Het Land van Laaf wordt onveilig gemaakt.

2007 : 36 jaar en een tikkeltje meer dan 3700 gram.

Zo, dat zit er op. Ik wil nu graag Frank uitnodigen dit foto-stokje van mij over te nemen.

Foto-stok?

Het moest er natuurlijk een keer van komen en nu ben ik dus ook het haasje. Collega-logger Heidi heeft mij (en nog een aantal anderen) opgezadeld met een stokje. En niet zomaar een stokje. Het is een foto-stokje. De opdracht: "EEN FOTOREEKS VAN UWEN JEUGD TOT NU".
Ik ga eens op zolder kijken om te zien of ik nog wat kan vinden uit mijn jeugd.

Wordt vervolgd...

ताज महल

Nee, nee, Blogger is niet stuk. Wat hier boven staat verwijst naar een mausoleum in Agra (India). Maar het is ook de naam van één van 's lands oudste Indiase restaurants. En laat dat restaurant nu in Breda gevestigd zijn.
Het gaat hier uiteraard om Taj Mahal, waar de heer en mevrouw Peer gisteren hebben gedineerd. Nu hoor ik U denken: "Uit eten op een maandag? Dat zal me gezellig geweest zijn." En dat is nu het voordeel van het restaurant. Sinds de begindagen is er nauwelijks iets veranderd aan de inrichting en het ademt een gezellige Indiase sfeer uit. Warme kleuren en gedecoreerd met typische Indiase snuisterijen. Daarnaast is het eten ook nog eens geweldig en als je dan bedenkt dat wij met z'n tweetjes voor een voor-, hoofd- en nagerecht met drankjes net geen € 60,00 kwijt waren, dan vraag ik U, waarom gaat U ook niet eens naar dit leuke restaurant? En het is echt niet alleen maar scherp gekruid voedsel wat er op het bord verschijnt.
Oh ja, vergeet vooral niet om een Mango Lassie te drinken, die zijn echt heerlijk.

Grotten

Het was al zeker 20 jaar geleden dat ik er geweest was. En omdat we toch nog vrij waren hebben we de trein richting Jemelle gepakt. Jammer genoeg waren we wat laat vertrokken, zodat we een uur moest wachten op de bus die ons naar de Grotten van Han zou brengen. Zoals ik al schreef was een een hele tijd geleden. Het was zo erg dat ik het me eigenlijk helemaal niet meer kon herinneren hoe het eruit zag, maar het was fantastisch om de stalactieten- en stalagmieten-formaties te zien. Alleen was de gids slecht verstaanbaar. Ze sprak niet al te best Nederlands en de echo in de grotten hielp er niet echt aan mee.

Vogel

Dag drie voerde ons van Zeeland naar het oosten van Brabant. Vlak onder Veldhoven is een vogelpark dat papegaaien opvangt van mensen die er niet meer voor willen en kunnen zorgen. Als je zo door het park loopt, kun je zien dat dit geen overbodig luxe is. Er zijn vogels bij die hier de aandacht krijgen die ze eigenlijk verdienen en nodig hebben. Het leuke is ook dat je nootjes kunt kopen die je aan de vogels mag voeren. Bij elke volière staat of de dieren bijt-gevaarlijk zijn, zodat je niet verrast wordt.
Daarnaast hebben ze ook nog wat andere dieren rondlopen, -zwemmen en -huppelen. Zo zit er een kolonie ringstaartmaki's (mijn lievelingsdier), maar ook walabi's, herten, koi-karpers, eenden, zwanen...
Ook hebben ze grote inloopvolières en een tropische binnentuin, waar je wat kunt eten en drinken en waar ook diverse vogels vrij rondvliegen.

Zeeland

De tweede dag van de vakantie speelde zich af bij onze westerburen, de Zeeuwen. Eigenlijk was het de bedoeling om een fietstocht te maken in deze provincie, maar de vooruitzichten waren dusdanig slecht dat we toch maar voor de auto gekozen hebben. Het hotel in Kapelle was reeds besproken en daaraan voorafgaand hebben we het wereldberoemde Neeltje Jans bezocht. Hoewel het allemaal wat klein lijkt, is het toch gelukt om daar een hele dag door te brengen en ik moet zeggen dat het best interssant is om te zien hoe de zeewering te stand gekomen is.
Dus bent U nog nooit bij Neeltje Jans geweest: zeker een keer gaan kijken !

Weer terug

Aan de ene kant vind ik het leuk om weer wat op m'n weblog te zetten, maar aan de andere kant betekent het dat de vakantie nu echt voorbij is. De bouwvakkers in de regio Zuid zijn weer begonnen en dan moet ik er ook weer aan geloven.
Of ik nog iets gedaan heb tijdens de vakantie? Zeker wel, beste lezer. De komende dagen zal ik laten zien wat ik zoal uitgevoerd heb.
Het begon vorige week zondag. Omdat wij van huis uit musicalliefhebbers zijn, had ik een paar kaarten gekocht voor Tarzan in het Circustheater van Ome Joop. Ondertussen hebben wij al een aantal shows gezien, maar Tarzan is toch wel heel erg mooi. Het acteerwerk blijft niet beperkt tot het toneel, ook de zaal wordt uitgebreid gebruikt voor de show. Zo komt Jane bijvoorbeeld via de zaal het toneel op en de diverse apen komen met touwen uit het plafond zakken. Daarbij wordt, om het effect te versterken, ook nog ruimschoots met groen crêpepapier gestrooid.
Dit alles in combinatie met de muziek van Phil Collins, maakte dat wij een onvergetelijke middag hadden in Scheveningen.

Laat weten waar je zit

Wat bezielt een topsporter om te liegen over de plaats waar hij voorafgaand aan een groot wielerspektakel heeft getraind? Zeggen dat je in Mexico bent terwijl je daadwerkelijk in Italië zit. Vreemd. Het is alsof je getrouwd bent en stiekem ergens een vriend(in) hebt waar je wederhelft niets van mag weten.
"Ik ben vanavond laat thuis, want ik moet nog naar Mexico voor de zaak, schat!", en dan stiekem op de fiets richting Rome rijden...
Misschien is het daarom dat Rasmussen dit heeft verzwegen. Nu is hij ontslagen door de Rabo-ploeg. Later zal een dopingtest uit moeten wijzen of hij iets gebruikte. Het lijkt me dan heel zuur als er niets gevonden kan worden.
Al met al begint de TdF toch een beetje een bittere smaak te krijgen. Voor dat het fietsfeest kon beginnen moesten alle renners op papier bevestigen dat zij geen prestatieverhogende middelen gebruikten en toch worden er nu al twee uitgepikt die dat wel deden en nu het vreemde verhaal van Rasmussen. In mijn ogen is het niet een Tour de France maar een Tour de Farce !

Roze

Vandaag alleen een foto naar aanleiding van 'Roze Maandag' op de kermis van Tilburg.

Hoe ?

Soms heb je wel eens dat je iets moet doen, maar dat je niet precies weet hoe je het aan moet pakken. Dan kun je familie, vrienden of bekenden om raad vragen, maar je kunt je natuurlijk internet raadplegen.
Wat betreft computes, hardware, muziek en videobewerking (in de ruimste zin van het woord) heb je bijvoorbeeld weethet.nl. En verder zijn er diverse fora waar Jan en alleman advies kan geven.
Maar heb je bijvoorbeeld een vraag over hoe je het beste de olie van je Mercedes SLK kunt verversen, hoe je een hoes voor een kussen moet maken of hoe je een romantische relatie kunt beginnen met een vriend dan is daar ehow.com. Een site waar antwoorden op deze en duizenden andere vragen gegeven wordt. Voor de duidelijkheid is e.e.a. onderverdeeld in 24 categorieën.
Dus als je eens met een probleem zit waar niemand je mee kan helpen, kijk dan eens op eHow.

Azuloscurocasinegro

Titels zeggen vaak veel waar een film over gaat. Als je "Titanic" hoort weet je onbewust dat het niet over een personage gaat dat, gestoken in een vleermuis-outfit, de misdaad bestrijdt. Of een film waarin een boot tegen een ijsberg vaart, daardoor zinkt en waarbij een heleboel mensen verdrinken, noem je geen "Watership Down".
Soms kan een titel je ook intrigeren. Dit was ook het geval bij "Azuloscurocasinegro".

Het verhaal gaat over Jorge, die zijn hulpbehoevende vader Andrés verzorgt. Daarnaast heeft hij in het gebouw waar ze wonen een baantje als conciërge. Hij is afgestudeerd en is op zoek naar iets voor zichzelf. Ondertussen heeft zijn broer Antonio in de gevangenis waain hij zit Paula (zelf ook een gevangene) ontmoet en zij wil graag een kind van hem, omdat de moeders in de gevangenis beter behandeld worden. Antonio is echter onvruchtbaar en hij vraagt Jorge om voor het nageslacht te zorgen. In eerste instantie weigert hij, maar stemt later toch toe. Langzaam maar zeker begint er iets moois op te bloeien tussen Jorge en Paula. Dit tot groot verdriet van jeugdvriendin Natalia. Dan is er ook nog Israel, de vriend van Jorge, die tot de ontdekking komt dat zijn vader regelmatig naar een masseur gaat, die naast massages ook nog de klanten op andere manieren pleziert. Hij besluit om zijn vader hiermee te confronteren.

Deze drama-komedie van Daniel Sánchez Arévalo is zeker meer dan de moeite waard om te gaan bekijken.

Vrijdag de...20e...?

Eigenlijk wilde ik vandaag verhalen over een bepaalde website, maar wat er vandaag toch allemaal al gebeurd is...
Vanochtend begon het eigenlijk met (opnieuw) een mankement aan de hometrainer. Dit is gelukkig wel iets wat ik zelf op kan lossen.
08.10 uur: De telefoon gaat. Dat is vreemd want normaal belt er niemand rond deze tijd. Het blijkt vriend D. te zijn, met de vraag of ik een tandarts weet voor vriendin M.. De eigen tandarts was op vakantie en het centraal tandartsentelefoonnummer gaf ook niet thuis.
Om 08.30 uur had ik een afspraak bij de supermarkt met de "L", maar toen ik bij de kassa stond, bleek dat ik m'n portemonnee thuis had laten liggen. Dus weer terug naar huis, geld gehaald en de boodschappen afgerekend. Bij thuis aangekomen valt mijn oog op een egeltje dat wat aan het rondsjouwen is op zoek naar eten. Dus snel de boodschappen binnengezet en snel de camera gepakt om jullie mijn egeltje te laten zien.
Oh ja, ik heb het beestje ook nog geaaid. En dat allemaal voor 09.00 uur vanochtend.

Angst

De vierdaagse van Nijmegen is weer van start gegaan en hoewel er minder wandelaars meelopen dan vorig jaar, mag men toch van een resprectabele opkomst spreken. Om problemen als die van afgelopen jaar te voorkomen, worden de deelnemers nog beter in de gaten gehouden en krijgt iedereen schriftelijke tips mee wat te doen bij welke weertype.
Uiteraard gaan er ook weer militairen mee op stap. Deze keer bijna 4600 stuks uit 17 landen. De inlichtingendienst en defensie houden deze jongens en meiden een beetje in de gaten en er lopen ook gewapende marechaussees rond.
Van deze militairen zijn er 65 afkomstig uit de VS en daar vinden ze dat deze mensen extra risico lopen om slachtoffer te worden van een (eventuele) terroristische actie. Daarom zijn vanuit Amerika diverse gewapende CIA-agenten ingevlogen ter bescherming.
Hoe bang kun je zijn...?

Eigen baas

Ik ben al een paar jaar bezig in mijn eigen eenmanszaak en ik moet zeggen dat het tot nu toe erg goed bevalt. Oké, je maakt lange dagen, maar je weet voor wie en waarvoor je het doet. Ik denk dat ik er veel moeite mee zou hebben om weer terug te gaan naar een baas, maar alles heeft zo z'n voors en tegens.
Met 99% van mijn klanten kan ik goed door één deur en er zijn klanten bij die ik enkel van telefoongesprekken ken. Maar zo af en toe heb je er één tussen, waarmee het niet soepel loopt. Zulke klanten ben ik liever kwijt dan rijk en dus probeer ik er zo snel mogelijk vanaf te komen. Meestal gaat daar een stevige woordenwisseling aan vooraf en dan is de kous af. Er was echter één klant die het daar niet bij wilde laten. Om een lang verhaal kort te maken, er kwamen advocaten aan te pas en nu hebben we na ongeveer een jaar eindelijk een (financiële) overeenstemming bereikt. 't Is jammer van het geld, maar dat hoort er tegenwoordig schijnbaar ook bij. :-(

Fietspech

Menig lezer van deze weblog weet van onze hometrainer-perikelen. Eindelijk leek alles goed te gaan, maar nu anderhalf jaar na aanschaf is het weer mis. Vanochtend bleek tijdens het fietsen dat de trapas gescheurd was en op het punt van doorbreken staat. Ik heb maar weer gelijk met de leverancier gebeld en deze gaat een nieuwe as bestellen. De garantieperiode is nog niet verlopen en dat is allemaal heel fijn, maar het betekent dat ik weer met het apparaat naar Arnhem kan gaan voor de reparatie. Van een semi-professionele hometrainer had ik toch iets anders (lees: beters) verwacht. 't Is te hopen dat ze snel bellen...

18+ snoep

Auw

Afgelopen weekend was het best redelijk weer en dus was het tijd om samen met mijn vrouw de tuin winterklaar te maken. Het klinkt misschien raar, maar omdat de tuin eigenlijk altijd op het laatste plan komt, zijn er een paar tuinopruimmomenten overgeslagen. Het onkruid was van het type dat heel erg vasthoudend was en ondanks het feit dat het maar een paar vierkante meters waren heeft het toch ruim anderhalve dag gekost om het schoon te krijgen. We hebben besloten om maar gras in te zaaien. Misschien houdt dat het onkruid een beetje in toom.
Een nadeel aan het feit dat je niet zo vaak in de tuin te vinden bent, is dat je op het moment dat je er welin bezig bent, je allemaal rare houdingen aannneemt om onkruid te verwijderen. En dat heeft me nu de das omgedaan. Zondagochtend moest ik het bed rollend verlaten en hobbelde ik de rest van de dag als een zombie door het huis. Gaan zitten was pijnlijk, opstaan nog veel erger. Ik verwachtte dat het vandaag wel minder zou zijn, maar helaas...
Vanavond maar eens met de tijgerbalsem aan de slag.

Droom

Het was de grote droom van Giovanni di Tremolo om een eigen tv-station te runnen. Die droom is na 2 jaar voorbij. Zelf denkt hij dat hij te hard van stapel is gelopen, maar ik denk dat hij zich beter bij zijn eigen leest had kunnen houden. Als tv-producent verandert bijna alles wat hij aanraakt in goud, maar als tv-baas is hij aardig tekort geschoten. Gevolg: 100 mensen op straat. Uiteraard hebben de meeste tv-persoonlijkheden weinig te vrezen. Zij gaan gewoon naar een andere zender, maar voor de mensen achter de schermen zal het wel wat moeilijker worden.
Nu gaat RTL een nieuwe zender opzetten om de succesvolste programma's van Talpa/Tien uit te gaan zenden. Dat zal dan wel uitdraaien op een sportzender, want voor de rest was het niet veel soeps.

Een monster, een ezel en een kat...

Wat doe je als het uitziet alsof het de hele avond gaat regenen? Je kunt wat van je favoriete TV-programma's kijken. Of je gaat nog wat werken. Of je gaat naar de bios. Dat TV kijken was geen probleem geweest, er was genoeg te zien. Het werken was ook mogelijk, er was nog genoeg te doen. Maar toch stap je dan in de auto om door weer en wind naar Antwerpen te kachelen om daar Shrek 3 te gaan bekijken. De voorstelling van 19.45 uur begint 20 minuten later. Ik snap nooit waar ik nu de daadwerkelijke starttijd van de film kan vinden. Op de site van Metropolis staat wel het voorstellingsuur vermeld, maar daar rekenen ze voor het gemak de reclames ook maar bij. Het is net zo verwarrend als de openingstijden van de kassa's van de nog resterende Bredase bioscopen.
Maar goed, na 20 minuten goedbedoelde Vlaamse boodschappen van algemeen nut werd de film dan toch vertoond. Net als bij de voorgaande delen is het verhaal weer flinterdun, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de fantastische animatie, de bijbehorende stemmen en de (subtiele) grappen.
En dus was deze rolprent weer goed voor zo'n anderhalf uur kijkplezier.

Zomerreces

Alles wat je doet kost tijd en dat is juist waar men tegenwoordig te weinig van heeft. Ook diverse bloggers hebben hier blijkbaar last van. Het dagelijkse leeslijstje wordt steeds korter. Eerst viel Emile al af. Daarna volgde Frank en ook nu heeft Heidi de virtuele pen voorlopig aan de wilgen gehangen. De laatste twee zullen weer wel verschijnen, maar toch is het jammer.
We zullen het maar houden op zomerreces. Straks, als de avonden weer gaan lengen, zullen ze wel weer van zich laten horen. Tot die tijd ga ik maar eens op zoek naar andere (voor mij nieuwe) bloggers om te zien wat die allemaal meemaken en te vertellen hebben.

With great power...

...comes great responsibility. Diverse superhelden uit de comics weten dat. En dat geldt ook voor Spider-Man.
Afgelopen zaterdag zijn we naar Antwerpen gereden om in Metropolis te kijken hoe Tobey Maguire voor de derde keer in het pak van de spinnenman kruipt om zo het onrecht te lijf te gaan. Hoewel de eerste twee films al goed waren, vond ik deze toch nog net even beter. Zeker het moment waarop de duistere kant van Peter Parker's alter ego naar voren komt. Het levert een aantal leuke momenten op.
Een verhaal van een (hernieuwde) vriendschap, een verbroken en herstelde relatie en vergeving in een sausje van spannende actie. Het is de 140 minuten vliegen om en het wachten is op deel 4 dat in 2009 verwacht wordt.

Calimera

Hoewel zelf op vakantie gaan natuurlijk geweldig is, vind ik het het ook altijd leuk om kaarten te ontvangen van mensen die op vakantie zijn. Het geeft een kleine impressie van hoe het daar is en of het misschien de moeite waard is om er ook eens naar toe te gaan.
Gisteren viel een kaartje vanaf het Griekse party-eiland Kos op de mat en ik moet zeggen dat het uitzicht op de haven me nu al bevalt.

Lentetoer

Afgelopen zaterdag was mijn vrouw jarig en zoals gebruikelijk gaan we dan op pad. Deze keer ging de reis naar Kerkrade om daar het Gaiapark te bezoeken. De weersvooruitzichten waren goed en dus gingen we zomers gekleed met de trein op pad. Een lentetoer-ticket hadden we al op zak, dus toen de trein bij het perron aankwam, konden we zonder problemen een plaatsje vinden en op het eersteklas pluche neerdalen. Alles verliep prima totdat het in de omgeving van Eindhoven begon te regenen. De verdere reis is het geen enkele keer droog geweest en vlak voor de eindbestemming kon de trein niet verder rijden omdat een onverlaat een bewaakte overweg wilde oversteken terwijl de rode lichten nog brandden en er nog een trein kon komen. En die kwam dus ook. Uiteindelijk zijn we toch op de plaats van bestemming aangekomen en hebben er nog een fijne dag van kunnen maken tussen alle wilde dieren, waarvan het merendeel binnen in hun hok zat vanwege de regen.

Water geven

Een paar weken geleden had ik een boel tomaten-, aardbeien- en kruidenplanten te logeren omdat de eigenaars dringend op vakantie moesten. Dat is allemaal geod afgelopen en nu blijkt dat meer mensen vertrouwen in mijn kunnen stellen.
Op het ogenblik ben ik verantwoordelijk voor het wel en wee van 2 vissen: Kong en Haai. Zij zijn de de helft van de eens zo ilustere duo's Sjang-Haai en Hong-Kong. Sjang en Hong zijn voor zichzelf begonnen en omdat de andere twee geen heil meer in de showbizz zagen, zijn ze maar samen gaan wonen.
Maar nu zijn de verzorgers van Kong en Haai op vakantie en zorg ik voor de twee visjes. n ik moet zeggen: het gaat net zo goed als met de planten van een paar weken geleden. Het is gewoon een kwestie van water geven.

Eindexamen

Het is al bijna 20 jaar geleden dat ik eindexamen deed. Ik kan me herinneren dat ik blij was dat ik de schooltijd eindelijk af kon sluiten. Ambities om verder te studeren had ik op dat moment niet en dus was het eerst vakantie en daarna een baan zoeken. Het werk zoeken en aan het werk blijven is me altijd goed gelukt en ik heb er geen spijt van dat ik niet verder gestudeerd heb.
Tegenwoordig is dat wel anders. Met alleen een H.A.V.O.-diploma op zak kom je niet veel verder dan de kassa van de plaatselijke Albert Heijn of Colruyt.
De eindexamens voor H.A.V.O. zijn zo goed als afgerond en ondanks dat de uitslagen nog even op zich laten wachten, heb ik uit onofficiële bron vernomen dat er in ieder geval al één persoon geslaagd is, dus...vanaf deze plaats:
Brenda, van harte gefeliciteerd met het behalen van je diploma !

Animal Big Brother

In ons land heb je van die dagen dat er aan het volk wordt gevraagd om vogels in hun tuin te spotten en ze ook nog te tellen. Uiteraard een goede zaak om te zien hoe het onze gevederde vrienden is vergaan tijdens de wintermaanden.
In Engeland gaan ze nog een stukje verder. Daar worden diverse diersoorten in de gaten gehouden met camera's, wat soms zeer fraaie beelden oplevert. Ook dit jaar is de BBC hier weer mee begonnen. Je kunt dan mooi volgen hoe het een familie dassen gaat of dat de uilen hun jongen wel goed voeren. Elke doordeweekse dag is er van 21.00 tot 22.00 uur een programma op BBC2 waar dit te zien is. En alsof dat niet genoeg is, is er ook nog een uitzending om 00.00 uur! Heel informatief en ook leuk om te zien. Dus kijk eens naar Springwatch op TV of naar de diverse webcams op internet.

Hoopgevend

Afgelopen weekend werd bekend dat onderzoekers opnieuw vijf genen hebben gevonden die een rol spelen in het veroorzaken van borstkanker. Ik vind dat zelf heel erg hoopgevend, want er zijn al eerder genen gevonden die een grote rol spelen bij het ontstaan van deze ziekte. Zeker omdat ik beide ouders aan kanker heb verloren, probeer ik de ontwikkelingen die kunnen leiden tot de genezing van deze ziekte op de voet te volgen.

Overzees bericht

Op 7 mei berichtte ik over de aanplant waar ik tijdens de afwezigheid van vrienden op moet passen. Gisteren viel van dezelfde vrienden een kaart in de bus. De overtocht van deze kaart duurde ongeveer 2 weken en deed mij terugdenken aan de tijd dat de VOC de zeëen onveilig maakte. Het viel me trouwens nog mee, want meestal zijn de reizgers al terug in het land, zodat ze zelf de kaart van de postbode in ontvangst kunnen nemen. Over een paar dagen zijn ze al weer thuis.

Miauw

Wellicht kent U de dichtbundel "Old Possum's Book of Practical Cats" van T.S. Eliot en anders heeft U er vast wel eens van gehoord. Het was de basis voor de immens populaire musical "Cats" van Andrew Lloyd Webber.
Het was al weer bijna 14 jaar geleden dat deze musical voor het laatst in Nederland op de planken stond. Een goede reden om dus het alom geroemde meesterwerk zelf eens te gaan aanschouwen. En dat is gisteren gebeurd.
Nu ben ik geen leek op het gebied van musicals, maar Cats is toch net iets anders dan de nieuwe shows die tegenwoordig in de theaters opgevoerd worden. Je merkt dat het echt is gebaseerd op gedichten en het verhaal eigenlijk flinterdun is. De katten in het verhaal komen samen voor het Jubikalbal. Tijdens dit bal wordt door de oudste kat één kat verkozen die een nieuw kattenleven krijgt. Hieraan voorafgaand probeert elke kat zich van zijn/haar beste kant te laten zien.
Visueel is het een heel erg fraaie musical, maar tijdens de pauze hoorde ik links en rechts toch reacties van mensen die iets heel anders verwacht hadden. Nu moet ikzelf ook zeggen dat ik de tweede akte beter vind dan de eerste, maar de kostuums, het decor en het af en toe verschijnen van diverse katten in de zaal, maakt de show inderdaad tot een enorm succes.
De hoofdrollen werden gespeeld door Antje Monteiro (Grisabella) en Marco Bakker (Oom Deuteromium).

Nieuws

Wanneer is iets "nieuws"? Volgens mij is dat als er net iets heeft plaatsgevonden, wat nog weinig mensen weten, maar wat wel belangrijk genoeg is om aan meerdere mensen te laten weten. Daar moet dan geen halve dag overheen gaan, want dan is het geen nieuws meer. Dat Edsilia niet mee mag doen met het grote Eurovisie Songfestival was gisterenavond al bekend, maar toch staat het in de krant als nieuws. Dit geldt ook voor de Belgische lezers van deze weblog, want ook The KMG's vielen buiten de boot.
Maar ik wijk af. Wat heb je aan oud nieuws, want al voordat de krant op de deurmat ploft ben je al helemaal bijgepraat door de nieuwslezer met de pretoogjes en de licht Rotterdamse tongval.
Het is dus maar goed dat er sinds deze week weer een nieuw gratis dagblad is bijgekomen. Oud nieuws voor niks, een hele goede insteek. Alleen als je natuurlijk van de hoed en de rand wilt weten ben je weer aangewezen op de landelijke (of regionale) dagbladen die met hun bijlagen onderwerpen uitdiepen, maar om daar nu zoveel geld voor te betalen, lijkt me in dit internet-tijdperk niet echt slim.

Visualisatie

Zoals bekend zijn mannen visueel ingesteld. Wij hebben niks met teksten, maar des te meer met plaatjes. En dat kan echt van alles zijn.
Zo kwam mijn vrouw afgelopen week thuis met het verhaal dat een collega bij een natuurvoedingswinkel 'kabouterpaté' had gekocht. In een fractie van een seconde had ik deze paté al gevisualiseerd; een geleiachtige leversubstantie met hier en daar een uitstekend kaboutermutsje of -voetje. Maar het ging nog veel verder, want waar haal de beste kabouters vandaan voor deze lekkernij? Zijn er mensen die de hele dag door de bossen lopen te struinen op zoek naar rode puntmutsen? En moet je ze zoeken in de buurt van paddestoelen, of is dat maar een fabeltje? En waarom is er nog geen organisatie die opkomt voor de rechten van deze bosbewoner?
Later bleek dat het gewoon paté is met paddestoelen. wat een desillusie!
Maar toch bleef het beeld van een plak paté met kabouteronderdelen door mijn hoofd spoken en daarom heb ik maar even snel een plaatje gemaakt om het maar uit mijn systeem te krijgen.

Eindelijk regen

Het heeft al een tijdje niet meer geregend en ik weet dat veel mensen er niet op zitten te wachten, maar ik ben blij dat er nu weer eens een buitje valt. Het scheelt mijn namelijk weer wat werk.
Wat heeft mijn werk met het weer te maken? Helemaal niks, maar ik ben sinds ruim een week verantwoordelijk voor andermans aanplant. Vrienden, bekenden en familie die op vakantie gaan zoeken altijd wel iemand die op het huis, de vissen of de planten wil passen. En ook nu was dat weer het geval. De rucola, peterselie, trostomaten, aardbeien, tuinbonen, thaise basilicum, oregano en rozemarijn mochten niet mee op vakantie en staan nu hier te 'overwinteren'. De trostomaten zijn ondertussen al verpot en staan nu met z'n allen buiten op het terras. Ook de tuinbonen hebben daar een plekje gevonden. Het scheelt een hoop plek in huis, het is beter voor de planten en ik hoef ze nu niet te bewateren.
Over een week of drie mogen ze weer terug naar de baasjes. Tot die tijd hoop ik dat ik veel kan oogsten.

McEgel

Egeltjes zijn lief. De aaibaarheidsfactor is hoog, maar zodra je daadwerkelijk gaat aaien, gaat het mis. Het egeltje is dan ineens niet meer zo lief.
Egeltjes zijn ook dol op melk en melkprodukten. Het is daarom niet vreemd dat je steeds meer egeltjes bij McD's ziet. Half opgegeten McFlurry's zijn een lekkernij voor een egeltje. En daarin schuilt nu juist het gevaar. Een nietsvermoedend egeltje steekt zijn neus in een half leegegeten bekertje McFlurry en begint lekker te smullen. Als alles op is wil het egeltje weer verder om te zien of er nog meer bekertjes zijn. Maar dan blijkt dat het egeltje helemaal vast zit in het bekertje. Het deksel staat niet toe dat het egeltje zijn benarde positie verlaat en komt zo aan z'n McEind.
Nu heeft McD's het probleem onderkent en er iets aan gedaan. De verpakking is zo aangepast dat er geen egeltjes meer in vast komen te zitten. Daar is lang over nagedacht. Toen ik van het probleem hoorde dacht ik: "Dan laat je toch gewoon die deksels er af. Zo sla je twee vliegen in 1 klap: de egeltjes kunnen weer gewoon McFlurry's eten en het milieu wordt minder belast omdat er geen deksels meer nodig zijn."
Of ben ik nu naïef?

Rap, rapper, Xzibit

In 1981 kwam de film The Cannonball Run in de bioscoop. Hierin gaan excentrieke deelnemers de strijd met elkaar aan in een race van de ene naar de andere kant van Amerika.
Sinds 1999 is er -in real life- een soortgelijke race, de Gumball 3000. Dit jaar gaat de rally van Londen naar Instanbul en ze kwamen ook door Nederland. Mensen die met hun snelle bolides voor de lol (want er is niks mee te verdienen) 3000 mijl zo snel mogelijk door Europa scheuren. Dat je dat in Duitsland doet, kan ik me voorstellen, maar iedereen weet dat de mannen en vrouwen van de KLPD hier, zo af en toe, zeer streng optreden tegen hardrijders. En zeker als de race vooraf op internet wordt aangekondigd, kun je problemen verwachten. Tijdens de rit de Nederland werden dan ook diverse deelnemers van de weg gehaald. Daarbij zat ook Alvin Nathaniel Joiner. Terwijl hij in zijn Lamborghini over 's lands wegen kachelde met een vaartje van 160 km/u waar maar 100 km/u was toegestaan, werd hij door de lange arm der wet staande gehouden. De snelheidsoverschrijding was voldoende om zijn rijbewijs in te vorderen. Daarmee had hij nog geluk, want er waren 2 deelnemers die hun auto konden laten staan.

Waar blijft de DVD?

Dit was waar het eigenlijk om ging toen ik gisteren van een van de reisgenoten en mailtje kreeg met het nieuwe e-mailadres. Nu weet ik wel dat we al een aantal maanden terug zijn uit Costa Rica, maar als je een beetje een interessante DVD wilt maken van 3,5 uur video en ongeveer 500 foto's, dan gaat daar best wat (vrije) tijd in zitten. Ik heb maar een berichtje teruggestuurd dat ik er heel erg hard aan bezig ben (en dat is ook zo), maar dat het nog wel even kan duren.
Ik weet nu in ieder geval al dat ik me wel een keer zal bedenken als er op het eind van een reis gevraagd wordt wie de vakantie-DVD gaat maken.

Verrassend

Misschien heeft U het nooit achter mij gezocht, maar ik ben een musical-liefhebber. Zo, het hoge woord is er uit. Ik schaam me er niet voor om toe te geven dat de combinatie van zang en dans mij zeer kan boeien. Gelukkig heeft mijn vrouw er ook een handje van, dus zo af en toe gaan we een musical bekijken. De ene trekt altijd iets meer de aandacht dan de andere, zodat er (ook vanwege de prijs per kaartje en de rit er naartoe) altijd voorstellingen waar we niet heen gaan. En ander probleem is dat er teveel musicals zijn en dat ze relatief kort spelen.
Maar nu gaan we dan toch weer eens een keertje. Bijna de hele maand mei komt Cats naar Breda en daar zijn de kaarten al voor in huis. We kunnen bijna niet wachten.
Miauw !

Twijfelachtig

Verjaardagen en jubilea zijn gedenkwaardige momenten die (mmestal) met veel vrolijkheid gepaard gaan. En het is helemaal feest als het een lustrum betreft. Maar soms heb je van die lustra met een vervelende bijsmaak. Zo ook vandaag. Het is vandaag namelijk precies 95 jaar geleden dat het ten tijde van haar eerste reis het grootste passagiersschip ter wereld in aanvaring kwam met een ijsberg.

Talent

Ik ben niet iemand die snel enthousiast is over het Nederlandse of het Nederlandstalig produkt. Nu heb ik tijdens mijn werk bijna altijd Radio 2 aanstaan en sinds een paar weken hoor ik daar regelmatig een Vlaamse dame een liedje zingen. Het liedje bleef een hele tijd door mijn hoofd spoken en op een gegeven ogenblik ben ik er speciaal voor gestopt met werken om te horen wat ze nu toch precies zong.

Een voorbeeld van één van coupletten:
Glimlach lag
In veel te grote tas
Klein te zijn
Fijn tussen vingers
Groot geheim

Ondertussen heb ik het dubuutalbum van Eva al ge...... en ik moet zeggen dat het een fijne schijf is geworden. Ik zal toch eens meer aandacht schenken aan de inlandse muziek.

4135 gram

Lex en Max hebben er weer eentje bij. Misschien hoopten ze stiekem op een zoon, maar het is wederom een dochter geworden. Ik vraag me af of ze net zo lang doorgaan totdat ze wel een jongetje hebben.
Vanochtend zag ik JP Balkenende op TV. Hij stond in zijn beste manchesterse pak te verkondigen hoe blij het Nederlandse volk is me de geboorte van de jongste telg. Hij stond er -met zijn Fred Oster-lachje- als een buiksprekerspop bij. Ik snpa niet dat zoiets niet wat spontaner kan. Zal wel met zijn christelijke achtergrond te maken hebben. Nu ik daar over nadenk besef ik me dat het nog erger had kunnen zijn: Rouvoet die het volk toespreekt !

Zalig Pasen ?

Testkoe...eh...case

Inbraakpreventie

Als de vakantietijd weer in zicht komt, waarschuwt de politie extra voor inbrekers die het op Uw huis gemunt hebben terwijl U ergens ver weg op een strand ligt te bakken. Daarom kun je hier an de politie doorgeven wanneer je weg bent. Ze houden dan een extra oogje in het zeil (zeggen ze). Dit was misschien ook wel iets geweest voor James Elstub uit Yorkshire. Hij kwam terug van een vakantie in Amerika en Thailand en moest concluderen dat zijn complete keukeninrichting was gestolen.

Draadloos

Nog eens schudden en een keertje draaien. Het mocht allemaal niet meer baten. Wat ik ook probeerde, ik kreeg geen output meer. En dan is het moment aangebroken dat er een nieuwe moet komen. Mijn vrouw had al een aantal winkels afgelopen, maar wat we zochten hadden ze niet. Misschien wilden we wel te veel. Maar dankzij een tip van een collega van mijn vrouw hebben we er nu toch een. Er zit weliswaar geen USB-aansluiting aan, maar dat is niet zo heel erg, want draadloos is ook wel praktisch. En de verbinding is geweldig. Hj werkt overal in huis. Of we in de keuken staan of op zolder, het maakt niks uit, hij werkt gewoon.
Ik ben een tevreden mens.

Bij de apen af

Al een paar dagen zijn de mantelbavianen in het Noorder dierenpark uit hun doen. En dat is niet de eerste keer. Vreemd genoeg schijnt niemand te weten waar het aan ligt. Nu is er zelfs een dierenmedium ingezet om telepatisch contact met de dieren te krijgen. Het moet niet veel gekker worden.
Ik denk dat ik wel weet waar het aan ligt: Er zijn namelijk plannen om de dierentuin vanuit het centrum naar de rand van de stad te verplaatsen. Het zijn nog maar vage plannen, maar volgens mij hebben de mantelbavianen er lucht van gekregen en zijn in staking gegaan.

Lui

Net zoals iedereen heb ik wel eens van die dagen dat ik nergens zin in heb. Nu blijkt dat dat niet alleen bij mensen het geval is, want ook mijn 'huisrunderen' hebben wel eens zo'n dag.

Spel

1977: samen met mijn neefje tuur ik ingespannen naar de zwart-wit televisie waarop een paar lijnen te zien zijn. Met behulp van een paar paddles worden twee afzonderlijk streepjes op en neer bewogen om zo een klein blokje te raken. Uren konden we er mee bezig zijn. Ik heb het uiteraard over PONG, het allereerst videospel voor in de huiskamer.
Sindsdien is er veel veranderd, maar ik moet zeggen dat het hele videogame-gebeuren eigenlijk een beetje langs mij heen is gegaan. Oké, ik heb een tijdje een Philips G7000 Videopac gehad waar ik heel lang voor heb moeten sparen, want hij kostte toen ƒ 325,00 (!). Mijn neefje was ondertussen al overgestapt op Intellivision.

2007: Afgelopen nacht is de Playstation 3 in de verkoop gegaan. Een apparaat wat zo'n € 600,00 moet kosten en dat dankzij de nieuwste blu-ray-technologie fantastische beelden op het scherm tovert. Van de 50.000 apparaten die op het ogenblik beschikbaar zijn, waren er al 44.000 stuks gereserveerd. En als je dan de leeftijd van de kopers ziet, denk je bij jezelf: "Horen jullie niet thuis in bed te liggen?", "Waarom kun je niet gewoon wachten tot morgen?" en vooral "Waar halen ze in hemelsnaam het geld vandaan?"

Geluk

Ze zeggen dat geluk in heel kleine dingen zit. Ik had dan ook nooit verwacht dat zulke grote klavertjes uit de bloembolletjes van AH zouden komen.