Knight Rider

Waar : Thuis op de bank
Wanneer : 1 maart 2009
Waardering :


Iedereen herinnert zich vast nog wel Knight Rider. David Hasselhoff die elke week samen met zijn auto K.I.T.T. misstanden te lijf ging. De tune staat bij veel mensen in het geheugen gegrift. Nog steeds wordt de serie herhaald en als ik dan af en toe kijk, zie je hoe gedateerd het is. Maar wat was het altijd toch spannend in de jaren '80 van de vorige eeuw.

Sinds vorig jaar is Knight Rider weer terug. Met behulp van de moderne (TV-)technieken ziet het er allemaal nog gelikter uit. Oké, het is een andere auto geworden, maar het format is hetzelfde gebleven. De misdaden zijn aangepast aan de moderne tijd, een nieuwe Michael achter het stuur, K.I.T.T. heeft wat meer persoonlijke trekjes gekregen en ook voor kleine grapjes is er plaats.
Wat remakes betreft ben ik meestal wat skeptisch en zeker als ik het origineel ken. Voldoet het aan de eisen en krijg je er nog hetzelfde gevoel bij als toen.
Ik denk dat het met Knight Rider heel aardig gelukt is.

De tijd heeft niet stil gestaan en overal duiken remakes op van oude series. 't Schaep met de vijf pooten, Zeg eens Aaa..., Battlestar Galactica en noem ze maar op.
Ik ben benieuwd wanneer er een remake van The A-Team komt. Ik zag trouwens onlang Mr. T. op TV reclame maken voor een kooktoestel.

Sinds 1 maart is Knight Rider elke week te zien op RTL7.

Varg Veum - Bitre Blomster

Waar : Thuis op de bank
Wanneer : 24 januari 2009
Waardering:



Het detective-/politieverhaal zit er -in navolging van de Engelsen- bij de Scandinaviërs goed in. Waren er eerst de populaire verfilmingen van Beck, Wallander en Van Veeteren, nu is er een nieuwe ster aan het firnament. Zijn naam is Varg Veum.

Varg Veum is een privé-detective uit het Noorse Bergen. Het verhaal begint met de verdwijning van een jong meisje wiens moeder (Vibeke Farang, een politica) een verhouding heeft met een ingenieur (Karsten Aslaksen) van een chemisch bedrijf. Als haar minnaar verdwijnt schakelt de vrouw de politie in. Omdat de politie niet veel doet, besluit ze Varg Veum in de arm te nemen. Hij vindt de man vermoord terug. De politie verdenkt de man van Vibeke en pakt hem op. Varg denkt er echter anders over en zet zijn zoektocht voort, niet wetende dat hij in een internationale moordzaak betrokken raakt.

Een mustsee voor elke detectivefan.

Het fraaie is dat de taal in de serie niet echt Noors is maar een combinatie van Nynorsk en Bokmål. Voor Noorse begrippen dus een soort van regio-serie.

Gebaseerd op de boeken van Gunnar Staalesen brengt Canvas de komende weken 6 afleveringen van deze nieuwe serie op de buis. In de loop van dit jaar worden er nog 6 boeken verfilmd.

Australia

Waar : MustSee - Breda
Wanneer : 16 januari 2009
Waardering :


Een aantal woorden komt in mij op als ik deze film wil beschrijven. Overweldigend, lang en massaal zijn er een aantal van. Baz Luhrman heeft tijd nog moeite gespaard om te proberen een verhaal vertellen over Sarah Ashley (Nicole Kidman) die haar man achterna reist naar Australië om te zien wat hij daar allemaal uitvreet.
Zo groen als gras komt ze aan in Darwin waar ze op zoek gaat naar de man (Hugh Jackman) die haar naar de boerderij kan brengen. Ze noemen hem 'Drover'. Sarah verwacht een nette man die haar zal begeleiden, maar Drover is een veedrijver.
Daar aangekomen blijkt het allemaal anders dan zij dacht. Haar man probeerde een goede prijs voor hun kudde runderen te krijgen. Ik zeg 'probeerde', want hij is -op het moment dat ze arriveert- al dood.
Ze besluit te blijven en ontfermt zich over de Aboriginals die als bedienden in het huis werken en dan met name de kleine jongen Nullah (Brandon Walters). Samen met Drover en Nullah probeert ze de kudde naar te verkopen. So far, so good.
Je denkt dat de film afgelopen is en ik moet eerlijk zeggen dat dat voor mij na zo'n anderhalf uur ook prima was geweest, maar dan maakt de heer Luhrman nog even fijntjes een zijsprong naar de borbardementen van de Japanners op de havenstad Darwin waar de kudde ingescheept moet worden. Iedereen raakt elkaar kwijt (Drover verliest na een ruzie Sarah uit het oog en denkt dat ze bij de bombardementen is omgekomen en Sarah ziet Nullah vertrekken naar een eiland waar de Aboriginal-kinderen naartoe worden afgevoerd onder begeleiding van een geestelijke). Na een gewaagde reddingsactie van Drover komen ze echter allemaal weer bij elkaar en leven nog lang en gelukkig.
De twee verhalen worden op een wat knullige manier aan elkaar geplakt met behulp van het liedje "Over the Rainbow" uit The Wizard of Oz.

De film is een kruising tussen Tarzan, Pearl Harbour en een western en ik kan me voorstellen dat dit niet iedereen zal bekoren. Luhrman had zich gewoon bij de eerste verhaallijn moeten houden. Beeldtechnisch is het echter wel erg mooi om te zien.

Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull

Waar : EuroScoop - Tilburg
Wanneer : 24 oktober 2008
Waardering :


Negen jaar na zijn laatste kruistocht is Harrison Ford als Indiana Jones ('the man with the hat') terug op het witte doek.
Om de wat oudere Indy wat realistischer te laten lijken, speelt het verhaal zich af in de jaren 50 van de vorige eeuw en begint met een race tussen een colonne militairen en een paar jongeren in een hotrod door de woestijn van Nevada. Als de militairen een zijweg inrijden en bij een legerbasis aankomen, begint het avontuur pas echt.
Met geweld verschaffen ze zichzelf toegang tot het omheinde terrein. De oplettende kijker zal zien dat het hier om Area 51 gaat en het vermoeden bestaat dat dit verhaal een SF-tintje zal krijgen.
De militairen blijken Russen te zijn die Indy en zijn maat Mac (Ray Winstone) hebben ontvoerd om een bepaald artefact op te sporen in een grote loods op het terrein. Leuk detail is de glimp die de kijker opvangt van de Ark des Verbonds (uit Raiders of teh Lost Ark). Het voorwerp wordt gevonden en de Russen, aangevoerd door Dr. Irina Spalko (Cate Blanchett) proberen er mee vandoor te gaan. Als Indy de overhand in het gevecht krijgt, blijkt Mac met de vijand te heulen.

Later ontmoet Indiana de jonge 'vetkuif' Mutt. Met hem gaat hij op zoek naar de verdwenen professor 'Ox' Oxley (John Hurt), een vriend van zowel Mutt als Indiana. Het blijkt dat Ox op zoek was naar de Crystal Skull van Akator.
Samen gaan ze in Peru op zoek naar de professor en de kristallen schedel en lopen op hun zoektocht wederom Dr. Spalko tegen het lijf.

Ondanks het feit dat Ford alweer 66 jaar oud is, merk je daar in de film weinig van. Hij heeft nog steeds dat jongensachtige.
Leuk is ook dat een andere oudgediende haar opwachting maakt in deze film, die ondanks zijn lengte van ruim 2 uur voorbij vliegt en geen enkele minuut verveeld. Het verhaal heeft nog een paar leuke twists.

Estômago

Waar : Chassé Cinema - Breda
Wanneer : 23 september 2008
Waardering :


Als de onnozele hoofdpersoon Raimundo Nanuto (João Miguel) uit het verhaal vanaf het platteland aankomt in de stad, heeft hij alleen de kleren die hij draagt. Omdat de honger toch begint te knagen gaat hij stapt hij de eettent van Zulmiro (Zeca Cenovicz) binnen. Als dan blijkt dat hij zijn consumpties niet kan betalen, laat Zulmiro Raimundo kost en inwoning verdienen door hem aan het werk te zetten. Langzamerhand blijkt dat Raimundo een gave heeft. Hij kan koken! De verlopen eettent krijgt weer klanten en het duurt niet lang voordat hij opvalt bij Iria, de prostituee die van eten houdt maar niet kan koken en Giovanni, de eigenaar van restaurant Boccaccio. Iria vindt het eten zo lekker dat ze een soort van relatie met Raimundo begint. Zij krijgt eten, hij krijgt sex.
Ondertussen krijgt Raimundo van Giovanni een baantje in diens restaurant aangeboden en leert zo de geheimen van de kookkunst.
Tussen de diverse scènes door maken we een sprong in de tijd (ongeveer 1 jaar vooruit) en zien Raimundo in de gevangenis, waar hij in een cel met meerdere gevangenen terecht komt. In de cel heerst een strikte hiërachie, maar door zijn kookkunsten weet hij zich op te werken naar de top.

Het heen en weer flitsen tussen heden en verleden is soms wat vervelend, maar het geeft een mooi beeld van hoe Raimundo in de gevangenis is terecht gekomen en hoe hij zich daar opwerkt binnen de groep gevangenen.

Een smakelijke Braziliaanse film in de ruimste zin van het woord.
Vanwege het feit dat het een drama/thriller is, en dus niet ieders cup-of-tea, drie sterren.

Bienvenue chez les Ch'tis

Waar : Chassé Cinema - Breda
Wanneer : 19 september 2008
Waardering :


Zoals bekend is, zijn de Fransen een chauvinistisch volkje en het is dan ook niet verwonderlijk dat een franse film in eigen land zoveel bekijks trekt. Sterker nog: sinds Bronzés 3 gingen er in de openingsweek van een film niet zoveel Fransen naar de bioscoop.
Reden temeer dus om zelf eens te gaan kijken waarom men zo enthousiast is over deze rolprent.

Het verhaal begint met een postbeambte Philippe (Kad Merad) in het zuiden van Frankrijk die op een vacature aast aan de zuidkust. Het ergste is dat zijn vrouw (Zoé Félix) er al helemaal klaar voor is om te vertrekken. Dan komt er echter een kink in de kabel. De vrijgekomen vacature wordt waarschijnlijk aan een minder-valide kandidaat gegund. Om toch zijn vrouw haar zin te kunnen geven doet Philippe zich voor als invalide, maar hij valt door de mand.
Om te voorkomen dat hij op straat komt te staan, accepteert hij een betrekking in Bergues, in het noorden van het land. Er wordt beweerd dat het daar echter altijd koud is en dat de bevolking op zijn zachtst gezegd achterlijk is. Om dat het maar voor 2 jaar is, besluit Philippe toch te gaan.
In het begin loopt alles stroef, maar na verloop van tijd wint hij de harten van de bevolking en ook hij gaat hen waarderen. Het bevalt hem zelfs zo goed dat hij eigenlijk in het weekend niet terug naar huis wil. Thuis doet hij voorkomen alsof het in het noorden de hel op aarde is.
Als zijn vrouw dan toch er op staat een keer met hem mee te gaan, moet hij met behulp van de bevolking haar proberen voor de gek te houden.

Deze komedie is een mix van Franse vooroordelen vermengt met een snufje Woody Allen en Louis de Funès.
Echt een aanrader en daarom 4 van de 5 sterren.

Peer's log wordt Film- en TV-log

Het is al weer een tijdje geleden dat ik hier wat op mijn weblog heb weggezet. Reden van de lange afwezigheid was eigenlijk het gebrek aan tijd, zin en inspiratie. Maar toch gaat het dan naar een tijdje weer knagen.
Stiekem houd ik natuurlijk andere weblogs wel in de gaten. Het viel me op dat meerdere webloggers te kampen hebben met het gebrek aan inspiratie en sommige zijn zelfs (tijdelijk) gestopt.
Om nu toch weer niet gelijk in een dagelijkse weblog te verzanden, heb ik besloten om hier vanaf nu mijn mening te geven over de films (en later TV-programma's) die ik heb gezien. Dus niet elke dag, maar toch wel regelmatig.
Aan de ene kant is het voor mij handig om zo bij te houden wat ik gezien heb en aan de andere kant kan ik misschien anderen interesseren in wat ik gezien heb.
Morgen kunnen jullie in ieder geval een verslag(je) van mijn hand verwachten van de film "Bienvenue chez les Ch'tis".