Eenmaal terug op kantoor zet ik het doosje op het bureau. Omdat ik zeker weet dat ik niks besteld heb, laat ik het voor wat het is en ga verder met de berekeningen waar ik mee bezig was. Na een half uurtje zie ik in mijn ooghoek iets bewegen. Ik kijk, maar zie niets bijzonders. Ondertussen is het al middag geworden en tijd om te gaan lunchen. Ik smeer wat boterhammen en neem een kop koffie. Net als ik de tweede hap van m'n boterham met kaas wil nemen, hoor ik dat er boven (ik werk vanuit huis) iets valt. Ik besteed er geen aandacht aan en eet verder.
Eenmaal terug op kantoor zie ik dat het doosje op de grond ligt. Waarschijnlijk stond het niet stabiel op de stapel waar ik het had opgezet, dus raap ik het op en schud er nog eens een keer mee.
Op dat moment komt er een zacht grommend geluid uit de doos en van schrik laat ik 'em vallen. Met mijn voet tik ik tegen de doos, maar het geluid is opgehouden. Voorzichtig til ik het doosje weer op het bureau. Ik pak een klein mesjes uit de pennenbak en begin de tape los te snijden. Als dat gebeurt is, doe ik heel langzaam het deksel open en weer hoor ik het zachte grommen. Ik kan nu door een spleetje in de doos kijken...
Wordt vervolgd
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Hahaha, shit, ik dacht de ontknoping te krijgen vandaag...:-)
@Redstar: Geduld is een schone zaak
We wachten in spanning af op het vervolg!
Dit kan nog wat worden! :LOL
lekker spannend!:)
Een reactie posten