Donkere wolken boven Brugge

Gisteren zijn we naar Brugge geweest. Natuurlijk kun je daar de auto voor pakken, maar we hebben ons lekker laten vervoeren door de NMBS (Nationale maatschappij der Belgische Spoorwegen). Dit is niet helemaal waar wat ik zeg. We hebben wel een stukje met de auto gedaan, omdat we in Essen, net over de grens bij Roosendaal zijn opgestapt. Met de trein van 07.42 uur vertrokken om 2 uur en 15 minuten later aan te komen in het Venetië van het Noorden. Deze naam dankt Brugge aan de vele kanalen en bruggen in de historische binnenstad.
Na een paar kopjes koffie eerst wat rondgelopen door de pitoreske straatjes om vervolgens naar het chocolademuseum te gaan. In een oud pand gevestigd met op 3 verdiepingen de geschiedenis van de chocolade bij de Maya's en Azteken tot de chocolade die wij tegenwoordig kennen. Naast de expositie zijn er dagelijks ook demonstraties en is er een winkeltje waar allerlei zaken kunnen worden gekocht die met chocolade te maken hebben. Zeer interessant en door de lift ook geschikt voor rolstoelgangers.
Na al die chocolade was het hoog tijd voor de lunch. In Brugge is er geen gebrek aan restaurantjes, maar wij kozen voor een paar snelle meeneembroodjes.
Omdat het nog te vroeg was om terug te gaan, hebben we nog wat straten doorkruist en wat foto's gemaakt, om vervolgens in te schepen bij één van de 'rederijen' die dagelijks rondvaarten maken over de reien (kanalen) die door de stad lopen. In drie talen werd uitgelegd wat er allemaal te zien was en na een half uurtje op het water zat het er al weer op. Een beetje afgekoeld door de rondvaart besloten we om nog ergens in een café wat te drinken om weer op te warmen.
Na een wandeling door het plaatselijke begijnhofje zat het er eigenlijk alweer op en maakten we ons klaar om de thuisreis te aanvaarden. Jammer genoeg was mijn migraine-aanval op de terugreis een beetje een domper op de dag.
Brugge is in ieder geval een stad om naar terug te keren.